معادله برن–مایر

معادله برن–مایر(به انگلیسی: Born–Mayer equation) معادله ای است که برای محاسبه انرژی شبکه یک ترکیب یونی بلوری استفاده می‌شود. این معادله اصلاح شده‌ای از معادله برن–لانده است.[1]

${\displaystyle E=-{\frac {N_{A}Mz^{+}z^{-}e^{2}}{4\pi \epsilon _{0}r_{0}}}\left(1-{\frac {\rho }{r_{0}}}\right)}$

که در آن:

• N _A = ثابت آووگادرو ؛
• M = ثابت مادلونگ، مربوط به هندسه بلور است.
• z ⁺ = تعداد بار کاتیون
• z ^- = تعداد بار آنیون
• E = بار پایه ، 1.6022 ‎×۱۰^−۱۹ C
• ε ₀ = ثابت گذردهی خلأ

  ۴ ${\displaystyle \pi }$ ε ₀ = 1.112 ‎×۱۰^−۱۰ C ² / (J · m)

• r ₀ = فاصله تا نزدیکترین یون
• ρ = ثابت وابسته به تراکم بلور. ۳۰ پیکومتر برای همه هالیدهای فلزی قلیایی مناسب است.