مصعب بن زبیر

مُصعَب بن زبیر، ( زاده ۶۴٧ میلادی - درگذشته‌ی ۶۹۱ میلادی) فرزند زبیر بن عوام و یکی از فرماندهان نظامی‌ای بود که در فتنه دوم نقش داشتند. پدر او زبیر، یکی از صحابه‌های پیامبر اسلام، محمد بود. او برادر کوچکتر عبدالله بن زبیر بود که در فتنه دوم خود را خلیفه نامید. پس از استقرار عبدالله در مکه و ادعای خلافت، مصعب به سوی فلسطین که در کنترل امویان بود حمله برد که موفقیتی بدست نیاورد. سپس او به فرمانداری بصره رسید که از سال ۶۸۶ تا ۶۹۱ به درازا انجامید. او شورش مختار ثقفی، از حامیان خاندان علی را شکست داد و او را در سال ۶۸۷ کشت و همه‌ی عراق را به زیر کنترل خود درآورد. عبدالله به دلیل سیاست‌های مصعب، او را از فرمانداری عراق کنار زد ولی پس از مدتی این جایگاه را دوباره به او بخشید . او پس از چهار سال در نبرد دیرالجثالیق بدست نیروهای اموی شکست خورد و کشته شد.او در هنگام مرگ ۴۴ سال داشت.