لوکری
ابوالحسن علی بن محمد غزوانی لَوکَری شاعر ایرانی هم‌دوره با نوح بن منصور (۳۶۵-۳۸۷ (قمری))، امیر سامانی است[1] او مدح‌کنندهٔ نوح و وزیرش ابونصر محمد عُتبی (کشته‌شده به سال ۳۷۱ (قمری)) بود.
غزوان -که او را به نام آنجا می‌خواندند- نام کویی در هرات و لوکر هم دهی بزرگ بر کنار مرورود بود که گویا یکی زادگاه و دیگری زیستگاه او بوده‌اند.
شعر زیر از لوکری است:
| ز عنبر زره دارد او بر سمن | ز سنبل گره دارد او بر قمر | |
| برون برد از چشم سودای خواب | درآورد در دل هوای سفر | |
| بتابید سخت و بپیچید سست | به گرد کمرگاه دستار سر | |
| شتابان بیامد سوی کوهسار | بهآهستگی کرد هرسو نظر… |
پانویس
منابع
محمد دبیرسیاقی. پیشاهنگان شعر پارسی. تهران: انتشارات علمی و فرهنگی
رشید یاسمی، غلامرضا (۱۳۵۴). «سویس». کاوه (مونیخ) (۵۷): ۷۵.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.