لانسلوت

سِر لانسلوت (به انگلیسی: Sir Lancelot) که گاه لانسلوت دریاچه (به انگلیسی: Lancelot of the Lake) نیز نامیده می‌شود، شوالیه ای افسانه‌ای و مشهورترین شوالیه از جمع شوالیه‌های میز گرد[1] و دوست شاه آرتور و بهترین شوالیه او بود که گوئینویر، ملکه و همسر آرتور را به معشوقگی خود گرفت.[2]

لانسلوت
شخصیت ماهیت بریتن
نخستین حضورErec and Enide
خلق‌شده توسطکرتین دو تروا
اطلاعاتِ درون‌داستانی
عنوانلانسلوت
حرفهKnight of the میز گرد
خانوادهKing Ban, Elaine of Benoic، بانوی دریاچه، شهسواران میز گرد
فرزندهاگالاهاد

تاریخچهٔ پیدایش شخصیت

لانسلوت نخستین بار در سدهٔ دوازدهم و در عاشقانه‌ای به نام «اِرِک» نوشتهٔ کریتیان دو ترویای فرانسوی به عنوان یکی از شوالیه‌های شاه آرتور ظاهر شد.[3] همین نویسنده بعدتر او را یکی از قهرمانان دیگر شعر خود به نام Le Chevalier de la charette قرار داد که بازگوکنندهٔ افسانهٔ ربوده شدن گوئینویر و نجات او به دست لانسلوت و در عشق افتادن او بود. در این اثر همچنین به پرورش و تربیت لانسلوت توسط پری دریاچه‌ای اشاره شده بود که خود دستمایهٔ شعری آلمانی با نام Lanzelet قرار گرفت.[3] این دو موضوع بعدتر در سدهٔ سیزدهم و در اثری با نام Prose Lancelot پرورش یافت و در آن، ساحره‌ای به نام ویوین، بانوی دریاچه، لانسلوت را پس از مرگ پدرش شاه بنِ بنوئیک همراه خود برد، او را با دقت آموزش داد و سپس او را به دربار شاه آرتور فرستاد. آموزش‌های ویوین در کنار نیروی الهام‌بخش عشق لانسلوت به گوئینویر از او شهسواری ساخت که نمونهٔ کامل دلیری و جوانمردی بود.[3]

در بخش‌های بعدی اثر، دلیری برخاسته از خاک در برابر دلیری ناشی از عشق قرار می‌گیرد و سِر گالاهاد، پسر لانسلوت از اِلن، دختر شاه پلسِ نگهدارندهٔ جام مقدس، جایگزین پدرش به‌عنوان شوالیه‌ای کامل می‌شود. در ادامه، عشق زناکارانهٔ لانسلوت به گوئینویر سبب شکست او در یافتن جام مقدس شده و سلسله اتفاقات بعدیِ ناشی از این عدم موفقیت، به نابودی اتحاد شهسوارانهٔ میز گرد می‌انجامد.[3]

در سدهٔ چهاردهم نیز اثر دیگری لانسلوت را مورد توجه قرار داده و داستان شور مرگبار الن آستلات نسبت به لانسلوت و پایان غم‌انگیز عشق لانسلوت به گوئینویر را روایت می‌کند. در سدهٔ پانزدهم توماس هالوری، مجموعه‌ای از افسانه‌های آرتوری را در اثری به نام «مرگ آرتور» (به فرانسوی: Le Morte d'Arthur) گرد می‌آورد که در آن، این سردرگمی لانسلوت بین عشق گوئینویر و وفاداری به سرورش است که به مرگ دردناک آرتور می‌انجامد.[3]

دیگر اثری که در آن به لانسلوت اشاره شده‌است شعری با نام بانوی شالوت اثر آلفرد تنیسون است که در ۱۸۳۳ انتشار یافته[4] و داستان بانوی طلسم‌شدهٔ ناشناسی را روایت می‌کند که مجذوب لانسلوت شده و او را در قایقی دنبال کرده و در راه می‌میرد.

منابع
  1. «Sir Lancelot». Oxford University Press. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۶ دسامبر ۲۰۱۰. دریافت‌شده در ۱۳ دسامبر ۲۰۱۰.
  2. «Guinevere». Oxford University Press. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۶ دسامبر ۲۰۱۰. دریافت‌شده در ۱۳ دسامبر ۲۰۱۰.
  3. «Lancelot». Britannica Online Encyclopedia. دریافت‌شده در ۱۳ دسامبر ۲۰۱۰.
  4. «The Lady of Shalott». Oxford University Press. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۶ دسامبر ۲۰۱۰. دریافت‌شده در ۱۳ دسامبر ۲۰۱۰.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.