قمی‌کلا

این روستا از شمال با روستای قصاب ذالکان و از جنوب با روستای معلم کلا توسط جادهٔ آسفالته در ارتباط می‌باشد. از غرب به رودخانهٔ کلارود (یکی از شاخه‌های رودخانهٔ بابلرود) و آن طرف رود با روستای عالی زمین و از شرق با روستای دونه سر و گل چوب همسایه می‌باشد که با این سه روستا از راه ارتباطی مناسبی برخوردار نمی‌باشد.

روستای قمی کلا در بین ساکنین به دو بخش اصلی بالا محله و پایین محله تقسیم می‌شود که کاملاَ به هم متصل می‌باشند.

براساس اسناد موجود مربوط به اوایل پهلوی اول، روستایی که به قمی کلا مشهور گردیده "قومی کلا" بوده‌است که فرضیه هجرت اقوامی از قم به این روستا را رد می‌کند.

در لغت نامه دهخدا، در مورد کلمه ی "قومی کلا" اینگونه بیان شده است :

قومی کلا. [ ق َ ک َ ] (اِخ ) از ده های بارفروش است . رجوع به ترجمه ٔ مازنداران و استرآباد رابینو ص 160 شود.

زبان بومی مردم قمی کلا زبان مازندرانی (تبری) می‌باشد. همچنین ساکنین این روستا به زبان فارسی نیز تکلم می‌کنند.

اقتصاد قمی کلا بر پایه کشاورزی و باغداری استوار است و اکثر ساکنین این روستا هم در این مشاغل فعالیت می‌کنند. همچنین برخی از ساکنین این روستا به شغل دامپروری نیز مشغول می‌باشند.

این روستا در دهستان اسبوکلا قرار دارد و بر اساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۶۵۲ نفر (۱۸۱خانوار) بوده‌است.[2]

جمعیت قمی کلا طی دو دهه گذشته به علت مهاجرت قشر جوان روندی نزولی داشته‌است ولی در سال‌های اخیر اقبال مهاجرین برای ساخت ویلا و احداث باغ جهت گذراندن تعطیلات بسیار روبه گسترش است و همین امر منجر به تغییر کاربری زمین‌های شالی زاری و افزایش قیمت زمین شده‌است.