فلونیا

فلونیا ترکیبی از تریاک، بنگ، حشیش و دیگر مواد مخدر بود که به صورت تکه‌هایی که حب می‌گفتند، ساخته می‌شد و در قوطی‌های خاص آماده می‌کردند. فلونیا در زمان صفویان به ویژه در دربار صفوی رایج بود. شاه اسماعیل دوم در سال۱۵۷۷ میلادی به وسیله فلونیای آغشته به سم کشته شد.[1] فلونیا از تخم شاهدانه و شیرآبه خشخاش نیز ساخته می‌شد و به عنوان ماده سکرآور و تسکین دهنده به کار می‌رفت.[2] در دوران صفوی، تنها پادشاهی که به‌طور جدی با استعمال افیون و فلونیا و شربت خشخاش مخالفت آشکار می‌کرد، شاه عباس یکم بود.[3][4] شاه اسماعیل دوم در مدت زندانی خود در قلعه قهقهه به فلونیا اعتیاد شدیدی پیدا کرده بود.[4]

• در فرهنگ معین، فلونیا این گونه تعریف شده‌است: فلونیا معجونی است که از تخم شاهدانه و شیره خشخاش می‌ساختند و به عنوان مسکر و مسکن به کار می‌بردند.[5]
• در تعریف دیگری که سده خوارزمشاهیان آمده: فلونیا یک ماده خطرناک و کشنده است، که ترکیب چند گیاه سمی و مخدر ساخته می‌شود، مصرف این دارو باعث می‌شود که ادم به‌طور موقت احساس قدرت و نیرو کند، اما با گذشت زمان مغز آدم از کار می‌افتد و بدنش ضعیف و بیمار می‌شود.[6]