فرگوش

شواهد و مدارک موجود نشان از قدمت زیاد روستا دارد ؛از آثار تاریخی فرکوش وجود امامزاده و تپه‌های مجاور و منطقه‌ای به نام پسروان حاکی از قدمت چندین ساله این روستا است. در شماره‌ای از مجله روستا با عنوان روستای فرکوش به نویسندگی "پیمان هادی" معنی لغوی فرکوش را پری کش بیان کرده‌است و دلیل انتخاب این اسم را وجود دعا نویسانی می‌داند که در این روستا زندگی می‌کنند.هچنین نویسنده به رونق روستا به دلیل دعانویسی اشاره می‌کند و فرکوش را قطب دعانویسی و متافیزیک شمال غرب می‌داند ..نویسنده دعا نویسان را اجداد شیخ صفی الدین اردبیلی ذکر می‌کند و اشاره‌ای به قبر موجود در روستا کرده و آن را مربوط به نوادگان شیخ صفی می‌داند .در ادامه مقاله نویسنده مرتبط بودن اسم فرکوش را با طایفه بکیشلی{(پرکوش=برکوشلو /بکیشلی طایفاسی) آذربایجان سوزلوگو – اسماعیل جعفرلی 2013} از طوایف نادر شاه افشار را رد می‌کند و طوایف بکیشلی را ساکن در سلماس و قزوین ذکر می‌کند همچمین مهاجرت مردمان دیولق از توابع استان اردبیل به فرکوش را صدها سال بعد از تشکیل روستای فرکوش می‌داند که خشکسالی عامل مهاجرت آن‌ها بوده‌است.پیمان هادی در ادامه این مقاله به مقالهٔ "جابر عناصری" استاد یار مردم‌شناسی و فرهنگ عامه با موضوع "آتش ،آوردگاه پلیدی و پاکی " اشاره کرده و عین مطلب را اینچنین نقل قول می‌کند: "در اکثر روستاهای آذربایجان اجاقی است که خاکسترش مقدس و شفا دهنده است. به دست درد آشنایان محلی ،این خاکستر شفا بر کودکان نظر خورده یا بیمار و تب آلود همراه دارد.اگر کودکی جان خسته کرد و تنش تحلیل گشت و درمانش به سرانجامی نرسید باید او را به اجاق براند و پیر زنی یا خبره مردی که درمان بخشی را از نیاکان به ارث برده است ،بر چانه و پیشانی آن کودک خاکستری از آتش اجاق دیر پای را می کشد و نذری می‌گیرد .......هنوز هم در برخی از روستاهای آذربایجان بخصوص در روستایی موسوم به فرکوش در مجاورت بخش نیر ار شهرستان سراب –اجاق دارها ضمن معالجه ی کودکان به خاکستر آتش اجاق‌هایی نظر کرده ی روستا – خیالات جای خوش کرده در فکر و دماغ گرفتاران وهم و خرافات را از ذهن آن‌ها بیرون می رانند یا به عبارت دیگر پریان و دیوان را که موجب گمراهی و خوف و وحشت کسی می‌شوند و گرفتارش می سازند ،به قدرت آتش و ستایش نور و روشنایی از بین می برند و آسودگی خاطر بیماران را فراهم می سازند یا پریانی را که به مادران ضربه می زنند و باعث مرگ نطفه‌ها در رحم می‌شوند ،می تازانند و شاید بتوان ادعا کرد که اسم این روستا پری کش بوده‌است و مأموران اداری به اشتباه "فرگوش اش " نامیده‌اند .چرا که این روستا در تلفظ محلی نیز پرکوش نامیده می‌شود و نه فرگوش.

آب و هوای فرکوش به دلیل قرار گرفتن در دامنه‌های سبلان در زمستان سرد و پر برف و در تابستان معتدل می‌باشد .

بر پایه سرشماری سال 1385 خورشیدی ، از مجموع 938 نفر جمعیت این روستا ،447 نفر مرد و 461 نفر زن تخمین زده شد که 671 نفر با سواد و 191 نفر بی سواد بوده‌اند.شمار خانواده‌های روستا نیز 247 خانوار بوده‌است.

مردم این روستا به ترکی آذربایجانی سخن می گویند و معتقد به مذهب شیعه هستند.

روستای فرکوش به دلیل داشتن خاک حاصلخیز و استاندارد و چاه‌های عمیق فراوان و داشتن سهم قابل توجهی از آب‌هایی که کوه سبلان سرچشمه می‌گیرد بسیار مناسب سرمایه‌گذاری در بخش کشاورزی است .عمده محصولات زراعی آن لوبیا،سیب زمینی ،گندم و جو می‌باشد. علاوه بر کشاورزی ،اکثر جمعیت روستا به کارهای دامداری و دامپروری (گاو ،گاو میش و گوسفند) ومرغداری نیز مشغول هستند.در چند سال اخیر پرورش ماهی ، گاوداری و مرغداری‌های زیادی به روش صنعتی احداث شده‌است.

این روستا دارای دو مسجد به نام‌های مسجد جامع و مسجد حضرت ابوالفضل می‌باشد ؛مسجد جامع جزو قدیمی‌ترین بناهای روستا محسوب می‌شود. از تپه‌های باستانی روستا می‌توان به تپه‌ای در یک کیلومتری ضلع شمالی روستا به نام امامزاده و تپهٔ بش اتاقلار در 3 کیلومتری شمال شرقی روستا اشاره کرد.

• درگاه ملی آمار ایران