خاکی (سراب)

خاکی یکی از روستاهای شهرستان سراب در استان آذربایجان شرقی ایران است.خاکی در سمت غرب دشت وسیع سراب واقع شده است که به خاکی دوزی یا همان دشت خاکی معروف است. خاکی یکی از بهترین ومعروفترین روستای شهرستان سراب میباشد وزبان زد خاص وعام است مردم خاکی امروزه بیشتر به کشاورزی.دامپروری وکامیونداری روی اورده است. خاکی زادگاه شاعر سلیمان امینی است.[1] مشاهیر ومفاخر وعالمانی چون ملاجواد امین العلماسرابی .ملامحمود. ملا رحمت اله .ملابیاز .ملاممی.ملارضا.ملااحد.ملا جبرائیل امن پور .ملاداوود .ملاامیر .ملا اکبر ودیگرمشاهیرومفاخر.همچنین خاکی شهیدان زیادی راتقدیم کشورکرده است. خاکی قطب تولید محصولات کشاورزی به روز مدرن ومکانیزه وابیاری قطره ای .بارانی وکلاسیک است از جمله محصولات میتوان به گندم جوکلزا یونجه سیب زمینی کدو ...اشاره کرد.زمینهای آبی روستای خاکی بالغ بر(۱۲۰۰)هکتارو همچنین زمینهای دیم روستای خاکی حدودابیش از(۳۵۰۰هکتار)است .آب هوای اینجا سرد ومعتدل کوهستانی است . این روستا جمعیتی نزدیک به پانصد خانوار وبیش از هزارو پانصد نفر جمعیت دارد فاصله تا سراب ۴۵کیلومترمیباشد همسایه دیوار به دیوار از سمت شرق بادوزدوزان وارزنق ازسمت غرب باکردکندی و اشتلق از شمال بامهربان و رجل اباد از جنوب هم با سرچشمه وشربیان همسایه وهمکوشن است خاکی از نظر آبادانی وتوسعه.بیشتربه یک شهرآباد شبیه است تا یک روستا ...........................تاریخ قبل از اسلام این روستا ..............‌..خاکی قبل اسلام بنام (شیور)shivar‌‌‌‌‌‌‌شناخته میشد شیور شهری آباد وخیلی بزرگ بود که به شکل شهری طولی که منطقه شرقی ان به دوزدوزان کنونی میرسید ومرکز ان خاکی کنونی وسمت غرب شهر به اشتلق کنونی میرسید به واسطه زلزله مهیب این شهر خراب شدو مردم آن اکثرا"جانشان راازدست دادند وما بقی اندک مردم نیز در مکان فعلی روستا اسکان پیدا نمودند ونام آن محل(خاکی) khakiنام گرفت

خاکی
اطلاعات کلی
کشور ایران
استانآذربایجان شرقی
شهرستانسراب
بخشمهربان
نام محلی(خاکئ)
نام‌های قدیمیخاکی
مردم
جمعیت۱۴۶۵ نفر (سرشماری ۹۵)
رشد جمعیتمثبت
جغرافیای طبیعی
ارتفاع از سطح دریا۱۶۵۰متر ازسطح دریا
آب‌وهوا
میانگین دمای سالانه۲۰ درجه سانتیگراد
بارش سالانهمتوسط
روزهای یخبندان سالانه۱۲۰ تا۱۸۰
اطلاعات روستایی
کد آماری۰۳۰۹۴۹
پیش‌شمارهٔ تلفن۰۴۱۴
وبگاه رسمیkhakoo.ir

منابع

  1. نظمی تبریزی، علی (۱۹۷۶). دویست سخنور؛ تذکرةالشعرای منظوم و منثور. تابش. ص. ۳۷.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.