فرامرز نجفی تهرانی
فرامرز نجفی تهرانی (زاده ۱۳۳۰ خورشیدی در سبزوار) مرشد و استاد نواختن ضرب زورخانه است.[1]
| فرامرز نجفی تهرانی | |
|---|---|
| زادهٔ | ۱۳۳۰ سبزوار |
| محل زندگی | سبزوار، تهران |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات | لیسانس ادبیات فارسی |
| پیشه | نوازنده ضرب، شاهنامه‌خوان |
| سال‌های فعالیت | ۱۳۴۸ تاکنون |
| عنوان | پدر ضرب زورخانه |
| مذهب | شیعه |
جستارهای وابسته
منابع
| اصطلاحات زورخانه |
|---|
| این سر و آن سر زدن • بداُفت • بدل‌کار • بوسیدن و وا بوسیدن • پازدن • پهلوان‌پنبه • پهلوان زنده را عشق است • پهلوانان صاحب تاج • پیش قبض • پیش‌خیز • پیش‌قدم • پیش‌کسوت • تنکه • جست کلاغ • چرکین کردن و چرکین شدن • چوب تعلیم • حرامی گرفتن • حریف • حق‌خوانی • خاک کشتی • خانه ورزش • خوش‌پرگار • ساخته • سرپا • سنگ گرفتن • سنگ کشتی • شلنگ و تخته • شنای پیچ • شنای جفتی • شنای کشیده • صاحب زنگ و صاحب ضرب • قاطی شدن • قدر • کارهای ایذائی • کباده‌کشی • کباده • کشتی پاک شدن یا پاک کردن • کشتی در میان ماندن • کشتی گره شدن • کفتربند • کهنه‌سوار • گل کشتی • گورگه • لنگ • لنگ انداختن • مرشد • دست مریزاد • مشتمال • مشتمال‌چی • نطعی • نوچه • نوخاسته • نیک‌کار • وارد کردن • واگیر • میل گرفتن • ورزش با میل |
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.