فالج

فالج (عبری:פָּלֶג/פֶּלֶג به معنی شکاف) از شخصیت‌های اساطیر سامی، یکی از دو پسر عابر از نوادگان سام و از نیاکان عبرانیان است. در زمان او در زمین جدایی و شکاف برقرار گشت و زبان‌های گوناگونی بین مردم به وجود آمد.[1] نام او در کتاب یوبیل نیز ذکر گشته‌است.[2] فالج در دویست و سی و نه سالگی درگذشت.[3]

پانویس
  1. پیدایش ۱۰:۲۵، تواریخ ۱۴:۱۱
  2. یوبیل ۱۴:۳۳
  3. یوبیل ۱۴:۴۴

منابع
  • کتاب مقدس عهد عتیق و عهد جدید، ترجمه فاضل خان همدانی، ویلیام گلن، هنری مرتن، تهران: اساطیر، ۱۳۷۹، شابک ‎۹۶۴−۳۳۱−۰۶۸-X
  • یاردون سیز (۱۳۸۰)، دانشنامه کتاب مقدس، ترجمهٔ بهرام محمدیان، تهران: روز نو، ص. ۱۹۱۲
  • جیمز هاکس (۱۳۷۵)، قاموس کتاب مقدس، ترجمهٔ عبدالله شیبانی، تهران: اساطیر، ص. ۱۱۴
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.