غلامحسین افضل‌الملک
غلامحسین خان افضل‌الملک (زادهٔ ۲۵ محرم ۱۲۷۹ تهران - درگذشتهٔ ۲۳ جمادی‌الثانی ۱۳۴۸) نامور به ادیب یا ادیب کرمانی، گذشته‌نگار و سفرنامه‌نویس دورهٔ قاجار بود. او افزون بر نگارش در سرایش هم دستی داشته و اَلمَعی تخلص می‌کرد. بیشتر سروده‌های او به عربی است.[1]
سال‌شمار زندگی افضل‌الملک
| ۱۲۷۹ | زاده شدن در تهران | |
| ۱۲۹۴ | دبیری وزارت انطباعات | |
| ۱۳۰۷ | هموندی در دارالتألیف دانشوران به عنوان ترجمان‌گر و منشی برای هکاری با اعتمادالسلطنه در نگارش کتاب مراه‌البلدان و الماثر و هنچنین تلقب به لقب ندیم‌باشی و رفتن به خراسان همراه محمدتقی رکن‌الدوله (پسر محمدشاه) که حاکم خراسان شده بود. | |
| ۱۳۱۱ | رسیدن به منصب استیفا و قرار گرفتن در شمار مستوفیان خاصهٔ ناصرالدین شاه | |
| ۱۳۱۳ | به دوش گرفتن نگارش تاریخ دولتی و ثبت احکام شاهانه به دستور مظفرالدین شاه (مورخ رسمی مظفرالدین شاه) | |
| ۱۳۲۱ | رفتن به خراسان برای بار دوم؛ این بار در رکاب علی‌نقی‌میرزارکن‌الدین‌ثانی حاکم تازهٔ خراسان. | |
| ۱۳۲۳ | حکومت بخشی از شمال‌خاوری کشور | |
| زمان نخست‌وزیری علاءالسلطنه | گماشته شدن به ریاست دفتر ایالتی مازندران | |
| ۱۳۴۸ | درگذشت | |
بن‌مایه
- بررسی آثار میرزا غلامحسین افضل‌الملک / نویسنده:خوش‌زاد، اکبر / نشریه: کتاب ماه تاریخ و جغرافیا - مهر ۱۳۸۲ - شمارهٔ ۷۲ (نشانی اینترنتی)
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.