علیرضا نوبری

علیرضا نوبری مهندس و اقتصاددان ایرانی است. او از سال ۱۳۵۸ تا ۱۳۶۰ دومین رئیس کل بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران بود. نوبری مدرک مهندسی خود را از اکول پلی تکنیک، فوق لیسانس ریاضی را از دانشگاه سوربون، فوق لیسانس اقتصاد و فوق لیسانس تحقیق در عملیات را از دانشگاه استنفورد دریافت کرد و دروس پی اچ دی را در دانشکده سیستم‌های مهندسی اقتصادی دانشگاه استنفورد گذراند.[1] نوبری مدیریت ستاد انتخاباتی ابوالحسن بنی صدر را در انتخابات ریاست جمهوری ایران بر عهده داشت.[2] نوبری از افراد کلیدی در مذاکرات برای بازگرداندن گروگان های سفارت آمریکا بود.[3] وی در اواخر سال ۱۹۷۹ پس از استعفای مهدی بازرگان و دولت موقت ایران و به دست گرفتن قدرت اجرایی توسط شورای انقلاب، توسط ابوالحسن بنی صدر نخستین رئیس‌جمهور ایران به سمت رئیس کل بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران منصوب شد. از جمله اقدامات نوبری کاهش سود بانکی به ۴ درصد و تلاش برای مصادرهٔ اموال شاه در خارج از کشور بود.[4] نوبری سردبیری روزنامهٔ انقلاب اسلامی را پیش از تصدی ریاست بانک مرکزی بر عهده داشت. نوبری در ۱۰ ژوین ۱۹۸۱ در پی چند روز زدوخورد خیابانی بین موافقان و مخالفان رئیس جمهور استعفا داد. نوبری یکی از نزدیکترین افراد به بنی صدر بود که توانست به یکی از عالی‌ترین مناصب دولتی برسد.[2] وی بعدها با دختر بنی صدر ازدواج کرد.[5] نوبری در سال ۱۹۸۲ مجبور به ترک ایران شد و هم‌اکنون در سوییس زندگی می‌کند.[6]