عبدالله بن حسن مثنی
عبدالله کامل بن حسن مثنی بن حسن بن علی بن ابی‌طالب (۶۸ – ۱۴۳ ه.ق) از تابعین و راویان حدیث است. نسب او از طرف پدر و مادر به علی بن ابی‌طالب می‌رسد. به او لقب «کامل» و «محض» داده‌اند. او از راویان خطبهٔ فدکیه است. محمد بن عبدالله معروف به نفس زکیه، فرزند اوست. او در زمان خلافت منصور عباسی در زندان به قتل رسید. همچنین او فرزند دیگری به‌نام ادریس داشت که نخستین فرمانروای مراکش بود.
| عبدالله کامل بن حسن مثنی | |
|---|---|
 | |
| نقش | نوۀ حسن مجتبی |
| نام | عبدالله کامل بن حسن مثنی |
| کنیه | ابومحمد |
| لقب(ها) | کامل، محض |
| زادروز | ۶۸ هجری قمری |
| درگذشت | ۱۴۳ هجری قمری |
| قاتل | مأمورین منصور عباسی |
| مدفن | دیوانیه، ۹ کیلومتر به‌سوی غرب از شهر شنافیه |
| پدر | حسن مثنی |
| مادر | فاطمه صغری |
| همسر(ان) |
|
| فرزند(ان) |
|
| طول عمر | ۷۵ سال |
منابع
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «عبد الله بن الحسن المثنى». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای عربی، بازبینی‌شده در ۲۲ نوامبر ۲۰۱۷.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.