یحیی بن عبدالله

یحیی بن عبدالله المحض بن الحسن المثنی بن الحسن السبط بن علی بن أبی طالب الهاشمی القرشی با کنیهٔ أبا الحسن و مشهور به ابومحمد و یحیی بن عبدالله الکامل از سادات حسنی بود.

امامزاده
یحیی بن عبدالله
نقشنتیجهٔ حسن مجتبی
نامیحیی بن عبدالله
کنیهابالحسن، ابومحمد
زادروز۱۱۰ هجری قمری
درگذشت۱۷۵ هجری قمری
پدرعبدالله بن حسن مثنی
طول عمر۶۵ سال

یحیی که فرزند عبدالله بن حسن مثنی، و برادر محمد نفس زکیه بود، از قیام صاحب فخ گریخت و به دیلم پناه برد و با کمک جستان یکم[1] پادشاه جستانی آنجا[2] علیه هارون الرشید خلیفهٔ عباسی قیام کرد. مردم گرد او جمع شدند و او به قدرتی بدل گردید. هارون الرشید هراسان فضل بن یحیی را با ۵۰٬۰۰۰ مرد جنگی و وعدهٔ حاکمیت بر جرجان، طبرستان و ری به جنگ با وی روانه کرد.[3] فضل در طالقان نامه‌ای به یحیی نوشت و او را دعوت به تبعیت از هارون کرد. یحیی پذیرفت در صورت نوشته شدن پیمان صلح به خط هارون آشتی کند. هارون به خط خود امان نامه‌ای با گواهی فقها و قضات بغداد نوشت و یحیی به بغداد و سپس به حجاز رفت. اما چندی بعد هارون، یحیی را زندانی کرد و او در حبس درگذشت.[2]

او نزد جعفر صادق و مالک بن انس تحصیل کرد.

منابع
  1. http://www.iranicaonline.org/articles/jostanids
  2. «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۹ دسامبر ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۱۸ دسامبر ۲۰۱۳.
  3. http://books.google.com/books?id=duAhUE684bwC&lpg=PA342&dq=yahya%20bin%20abdullah&pg=PA342#v=onepage&q&f=true
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.