عبدالغفور روان فرهادی
عبدالغفور روان فرهادی (زاده اول سنبله (شهریور) ۱۳۰۸ برابر ۲۳ اوت ۱۹۲۹) از نویسندگان معاصر افغانستان در عرصهٔ تاریخ و نقد ادبی کارآمد و نمایندهٔ دائمی پیشین افغانستان در سازمان ملل متحد (۱۹۹۳–۲۰۰۶) بود.
عبدالغفور روان فرهادی | |
|---|---|
| نماینده دائمی افغانستان در سازمان ملل متحد | |
| مشغول به کار ۱۹۹۳ – ۲۰۰۶ | |
| پس از | خدایداد بشرمل |
| پیش از | ظاهر طنین |
| نخست‌وزیر ائتلاف شمال | |
| مشغول به کار اوت ۱۹۹۷ – ۱۳ نوامبر ۲۰۰۱ | |
| پس از | خودش |
| پیش از | انحلال پست |
| نخست‌وزیر افغانستان | |
| مشغول به کار ۱۳ نوامبر ۲۰۰۱ – ۲۲ دسامبر ۲۰۰۱ | |
| پس از | گلبدین حکمتیار |
| پیش از | خودش |
| سفیر افغانستان در فرانسه | |
| آغاز به کار ۱۹۷۲ | |
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | عبدالغفور روان فرهادی اول سنبله (شهریور) ۱۳۰۸ خورشیدی۲۳ اوت ۱۹۲۹ (۹۱ سال) کابل، |
| ملیت | افغانستانی |
| حزب سیاسی | مؤسسه علوم سیاسی پاریس |
| پیشه | ، سیاستمدار |
| تخصص | نویسندگی و تدریس |
| دین | اسلام |
| قومیت | تاجیک |
| وبگاه | www.afghanistan-un.org |
| والدین: مولانا عبدالباقی | |
زندگی‌نامه
عبدالغفور فرزند مرحوم مولانا عبدالباقی، در شهر کابل چشم به جهان گشود. پدرش دبیر، دبیرستان استقلال بود. فرهادی در کنار آموزه‌های دینی به آموزش ادبیات فارسی پرداخت. هنوز شانزده ساله بود که ترجمه‌های او از زبان فرانسوی، به زبان فارسی در روزنامه انیس کابل، چاپ می‌شد. در سال ۱۹۴۸ میلادی، از دبیرستان استقلال، در رشته ریاضی، فارغ‌التحصیل گردید و پس از آن در دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه کابل پذیرفته شد.
او در سال ۱۹۴۹ به مقصد تحصیل علوم سیاسی و روابط بین‌المللی از طرف وزارت امور خارجه به پاریس اعزام شد. وی در سال ۱۹۵۲ از شعبه روابط بین‌الملل انستیتو علوم سیاسی پاریس فارغ تحصیل شد. او در سال ۱۹۵۵، دیپلم موسسه مطالعات عالی بین‌المللی را گرفت. او همزمان به این تحصیل در دانشکده ادب دانشگاه سوربن پاریس، در زبان‌های قدیم چون سانسکریت و اوستا و زبان‌شناسی عمومی پرداخت و دکترای خویش را در سال ۱۹۵۵ میلادی دربارهٔ فارسی دری افغانستان به دست آورد.
دکتر روان فرهادی بعد از بازگشت به وطن مأموریت خود را در وزارت امور خارجه، شعبه مدیریت ملل متحد ادامه داد و ضمناً در دانشکده حقوق دانشگاه کابل نیز تدریس می‌کرد. در دایرةالمعارف آریانا، چاپ کابل مقاله مهم و آموزنده السنه را نوشت و در سال ۱۹۵۶ و ۱۹۵۸ در سفارت افغانستان مقیم کراچی به حیث منشی اول مقرر شد و ضمناً سه سال پی در پی در جلسات سالانه مجمع عمومی سازمان ملل متحد، نیویورک شرکت می کرد.
دکتر فرهادی در سال ۱۹۶۱ به وطن آمد و مدیر ملل متحد و ضمناً مدیر روابط فرهنگی آن وزارت تعیین گردید. در سال ۱۹۶۲ در سفارت افغانستان در واشینگتن به وظیفه مستشار مقرر شد. در سال ۱۹۶۴ به وطن بازگشت و در زمان صدارت مرحوم دکتر محمد یوسف در مقام مدیریت عمومی سیاسی وزارت امور خارجه تقرر یافت که در تاریخ وزارت امور خارجه افغانستان، جوانترین مدیر عمومی سیاسی بود.
در زمان صدارت محمدهاشم میوندوال وظیفه منشی مجلس عالی وزرا را بر علاوه خدمت در وزارت امور خارجه متکفل گردید؛ و این هر دو وظیفه در عهد صدارت نوراحمد اعتمادی نیز ادامه پیدا کرد. در سال ۱۹۷۲ به حیث سفیر افغانستان در پاریس مقرر شد، اما چند ماه بعد از کودتای سرطان ۱۳۵۲ از وظیفه معزول گردید.
وی ترتیب، تنظیم و تدوین همه مقالات سراج‌الاخبار را بر عهده داشت که در چند صد صفحه تحت عنوان «مقالات محمود طرزی»، در سال ۱۳۵۵ خورشیدی، به مناسبت هشتادمین سالگرد وفات علامه سید جمال‌الدین افغانی، در کابل، اقبال نشر یافت.
او، در سال ۱۹۷۸ یک ماه بعد از کودتای ثور، یعنی جوزای ۱۳۵۷ خورشیدی، از طرف رژیم حزب دمواکراتیک خلق، در زندان پلچرخی افتاد و در سال ۱۹۸۰ میلادی پس از بیست ماه حبس از زندان بیرون آمد. او پس از آن به نام مشاور وزارت امور خارجه، از طرف سردمداران آورده شده به وسیله مسکو اعلام شد. در این مدت در مرکز نسخه‌های خطی وزارت اطلاعات و فرهنگ به حیث عضو یک هیئت تعیین قیمت خریداری‌های نسخه‌های خطی به‌طور خدمتی کار می‌کرد، تا آن که در سال ۱۹۸۱ موفق به هجرت گردید و در دانشگاه پاریس سوم به حیث استاد تاریخ ادب فارسی انتخاب شدد.
او در سال ۱۹۸۵ به آمریکا دعوت شد و در دانشگاه برکلی واقع در کالیفورنیای شمالی به تدریس تاریخ ادب فارسی پرداخت، شش سال در این وظیفه بود. در سال ۱۹۹۱ مدت یکسال در انستیتیوت مطالعات عالی تمدن فرهنگ اسلامی در کوالالمپور پایتخت مالیزیا، تاریخ فرهنگ اسلام را تدریس کرد و سپس به امریکا عودت نمود.
دکتر روان فرهادی در سال ۱۹۹۳ به اساس تقاضای برهان‌الدین ربانی رئیس دولت اسلامی افغانستان، به حیث نمایندهٔ دایمی و سفیر دولت اسلامی افغانستان در مقر سازمان ملل متحد نیویورک تقرر یافت و وظیفه‌اش در پایان سال ۲۰۰۶ میلادی با قدرشناسی از طرف وزارت امور خارجه پایان یافت. وی فعلاً در پاریس اقامت دارد.
کتاب‌شناسی
پروفیسور رسول رهین تألیفات و تراجم دکتر روان فرهادی را در کتابش «کی کیست در فرهنگ برونمرزی» چنین برشمرده‌است:
- زبان تاجیکی ماوراءالنهر
- تاریخ تلفظ و صرف زبان پشتو، چاپ فاکولته ادبیات در سال۱۳۵۶ خورشیدی
- یاری شاهنامه فردوسی در پژوهش واژه‌های فارسی، چاپ تهران
- مقالات محمود طرزی، چاپ کابل، ۱۳۵۵ خورشیدی
- جنبش قانون گذاری در آغاز استقلال افغانستان - کابل، ۱۳۴۷ خورشیدی
- حسین بن منصور حلاج اثر اسلام‌شناس فرانسوی لویی ماسینون، ترجمه دکتر فرهادی
- منازل‌السایرین، اثر خواجه عبدالله انصاری، ترجمه دکتر فرهادی
- سرود نیایش (گیت آنجیلی) اثر تاگور، ترجمه دکتر فرهادی، چا پ کابل و دهلی جدید
- ابن سینا وعرفان، چاپ کابل
- خواجه عبدالله انصاری هروی، چاپ تهران، ۱۳۷۷خورشیدی
- سرگذشت پیر هرات، اثر سرژ دو بور کوی، ترجمه دکتر فرهادی، چاپ کابل ۱۳۵۰ حخورشیددی
- زندگی و آثار امیر خسرو دهلوی
- ترجمه نمایشنامه مارسل پانیول (توپاز)
- سوء تفاهم اثر البر کامو، ترجمه دکتر روان فرهادی، چاپ کابل، سال ۱۳۵۴ خورشیدی
- احوال عاشقان در شعر عارفان، شامل معنی عشق در نزد اقبال، مولانا، حکیم سنایی غزنوی و امیر خسرو، چاپ شده در جریده میزان ارگان نشرانتی سفارت افغانستان در دهلی جدید.
- جملات کوتاه انگلیسی در کنفرانس‌های بین‌المللی.
منابع
- مهدیزاده کابلی. «آشنایی با دکتور عبدالغفور روان فرهادی». دانشنامهٔ آریانا. دریافت‌شده در ۱ مارس ۲۰۱۱.
- روان فرهادی. «افغانستان: ادبیات (AFGHANISTAN xii. Literature)». دانشنامه ایرانیکا. دریافت‌شده در ۱ مارس ۲۰۱۱.
- «تارنمای رسمی افغانستان در سازمان ملل متحد، نماینده‌گان پیشین افغانستان». سازمان ملل متحد. دریافت‌شده در ۵ مارس ۲۰۱۱.