عبدالرسول مرتضوی

مرتضوی در جریان جنگ ۸ ساله ایران و عراق، زخمی شد و بر اثر رفتن روی مین، یک پایش را از دست داد.[1] وی به همراه چند تن از امضا کنندگان بیانیه ۱۴ فعال سیاسی، ضمن انتقاد از وضعیت کنونی کشور در زمینه‌های سیاسی، اجتماعی و اقتصادی، خواستار انجام اصلاحات در قانون اساسی کشور، کناره‌گیری خامنه‌ای از قدرت و نیز گذار از نظام جمهوری اسلامی ایران شد.[2][3][4][5] او در پیام‌هایی صوتی یا تصویری، بر ضد خامنه‌ای سخن گفته‌است.[6]

مرتضوی به حکم دادگاه انقلاب مشهد، به توهین به دین اسلام، اهانت به خمینی و خامنه‌ای، براندازی حکومت جمهوری اسلامی، تبلیغ علیه نظام، مصاحبه با رسانه‌های معاند نظام، تشویش اذهان عمومی، تشکیل گروه تلگرامی به قصد نشر اکاذیب و برهم زدن امنیت ملی، اخلال در نظم عمومی با تجمع کردن، متهم شد.[7][8]

عبدالرسول مرتضوی در سال ۱۳۹۸ خورشیدی، به دلیل هواداری از بیانیه ۱۴ فعال سیاسی و توهین به خامنه‌ای و نظام، بازداشت شد و از سوی دادگاه انقلاب مشهد به ۲۶ سال حبس، محکوم شد.[9][10][11][12][13][14][15][16][17][18][19][20][21][22][23]

وی در زندان، به همراه چند تن از امضاکنندگان بیانیهٔ پیش‌گفته، با توهین، مورد ضرب و شتم زندانبان‌ها قرار گرفت و به بند مجرمان خطرناک (و نه سیاسی) منتقل شد. وی به نشانهٔ اعتراض، اعتصاب غذای خشک کرد.[24][25]

زندانیان سیاسی در زندان‌های اوین، فشافویه، عادل آباد شیراز در تاریخ ۳۰ اسفندماه ۱۳۹۹ اعلام کردند به یاد و احترام رنج‌های مشترک مردم ایران و در اعتراض به ظلم‌های ستمگران و به یاد گرسنگان وطن بر سفره نوروز، شروع سال ۱۴۰۰ خورشیدی را با اعتصاب غذا آغاز می‌کنند که تا سه روز ادامه داشت، عبدالرسول مرتضوی یکی از زندانیان امضا کننده بیانیه بود.[26][27]

زهرا ناظوری، همسر عبدالرسول مرتضوی، در اعتراض به شرایط بسیار دشوار خود و خانواده‌اش و نیز تهدیدهای صورت گرفته از سوی حکومت جمهوری اسلامی، خودکشی کرد؛ هر چند از این خودکشی، جان سالم به در برد. او در صفحهٔ اینستاگرام خود نوشت:

«امشب، به دلیل فشارهای زیاد از همه‌کس و همه‌طرف، تهدید از طرف حکومت و تحت فشار قرار دادن خانواده‌ام و استفاده از آن‌ها برای جلوگیری از فعالیت‌های خود، زیر منگنهٔ خانواده بودن، عدم حمایت دوست و فامیل و خانواده، دور شدن دوست و آشنا به دلیل فعالیت سیاسی‌ام و وضعیت همسرم، تهمت و افترا از طرف فامیل و دوست و آشنا، حتی فشار از طرف خود همسرم…، با اینکه مایل نیستم، اما چاره‌ای جز خودکشی ندارم. اگر جانم را از دست دادم مسئولیتش بر عهدهٔ حکومتی است که روز به روز، جامعه را غرق در فساد کرد و به تباهی کشاند. همهٔ راه‌ها را برای رساندن صدایم امتحان کردم، اما تأثیری نداشت.»[28]

پیش‌تر، محمد نوری‌زاد نیز بر اثر فشارها در زندان مشهد، اقدام به خودکشی (بریدن رگ‌های دست و بدن خود) کرده بود که البته زنده ماند.[29]

مورگان اورتگاس، سخنگوی وزارت خارجه آمریکا با نام بردن از عبدالرسول مرتضوی، هاشم خواستار، محمد نوری‌زاد، محمد حسین سپهری، فاطمه سپهری و چند تن دیگر، کیفر طولانی مدت آن‌ها را به دلیل «درخواست‌شان برای ایجاد تغییرات سیاسی»، محکوم کرد و خواستار آزادی فوری‌شان شد.[30][31][32][33]

• نقض حقوق بشر توسط جمهوری اسلامی ایران
• فهرست زندانیان سیاسی ایران
• مخالفان جمهوری اسلامی ایران