عاج دندان

عاج دندان یا دِنتین (به انگلیسی: Dentin) بافتی مینیرالیزه‌است که تنهٔ اصلی دندان را تشکیل می‌دهد. عاج در ناحیهٔ تاج، به وسیلهٔ مینا، و در ناحیهٔ ریشه، به وسیلهٔ سیمان پوشیده شده‌است. محل اتصال عاج و مینا به صورت حاشیهٔ دندانه داری است و اتصال عاجی-مینایی یا DEJ (Dentino-Enamel Junction) نام دارد. در صورتی‌که اتصال عاجی-سیمانی یا DCJ (Dentino-Cementum Junction) مشخص و واضح نیست.

عاج دندان
قسمت‌های دندان که شامل عاج دندان نیز می‌شود.
جزئیات
شناسه‌ها
لاتینdentinum
MeSHD003804
TA98A05.1.03.055
TA2937
FMA55628

خصوصیات فیزیکی عاج

رنگ عاج در مقایسه با رنگ مینا، زرد است. نور به آسانی می‌تواند از مینای مینیرالیزه و نازک عبور کند و به وسیلهٔ عاج، منعکس شود. به همین علت، تاج دندان، تقریباً نمای زردرنگی دارد. از آنجا که مادهٔ معدنی عاج بسیار بالا و تنها مقداری کمتر از میناست، بنابراین می‌توان گفت که عاج از استخوان و سیمان سخت تر، و از مینا سست‌تر است.

خصوصیات شیمیایی و سلولی عاج

وزن عاج بالغ را حدود ۷۰٪ مواد معدنی، ۲۰٪ مواد آلی و ۱۰٪ آب تشکیل می‌دهد. عاج به وسیلهٔ سلول‌هایی به نام ادنتوبلاست ساخته می‌شود که در محیط پالپ قرار دارند و زواید سلولی آن‌ها درون عاج و در ساختارهایی لوله مانند به نام «توبولهای عاجی» گسترده شده‌اند. این سلول‌ها در ابتدا ماتریکس آلی دنتین را می‌سازند و سپس آن را کلسیفیه می‌کنند.

جستارهای وابسته

تاج دندان

ریشه دندان

منابع

    http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Dentin&oldid=387576809

    This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.