شمش (ایزد)

شَمَش (به اکدی: 𒀭𒌓، dŠamaš) خدای آفتاب آشوریان و بابلیان که در حماسه گیلگمش از آن یاد می‌شود.[1][2]

شَمَش
خدای خورشید، رستگاری، عدالت، پیش‌گویی و قانون
شمش (نشسته) نمادهای اقتدار را به حمورابی تحویل می‌دهد؛ سنگ‌برجستهٔ بالای قانون حمورابی
Planetخورشید
نمادنماد خورشید/ستاره، نشان خورشید بالدار، شیر
همسر/همسرانAya
والدینسین (ایزدبانو) و نینگال
نقش خدای بین‌النهرینی شَمَش در یک برجسته کاری آشوری در قصر نمرود (۸۶۰–۸۶۵ قبل از میلاد)
مهر استوانه‌ای از سنگ آهک از میان رودان و نقش آن: پرستش شمش، محفوظ در موزه لوور

وی به گیلگمش دستور می‌دهد به همکاری یار خود (انکیدو) با هومبابا به پیکار برخیزد و او را به سبب گناهان بسیار در خون کشد. شمش نگهدار دو پهلوان بود و در حین نبرد با خومبه به ایشان را قوت قلب می‌داد.

پانویس

  1. بورکهارت، گئورگ (۱۳۸۳)، ص .۱۹
  2. «شمش». لغت‌نامه دهخدا. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ فوریه ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۲۱ سپتامبر ۲۰۱۰.

منابع

  • گیل گمش، ترجمه احمد شاملو، نشر چشمه
  • گئورگ بورکهارت (۱۳۸۳)، «۱»، گیلگمش (کهن‌ترین حماسهٔ بشری)، ترجمهٔ داوود منشی زاده (ویراست اول)، نام شهر محل چاپ: نشر اختران، شابک ۹۶۴-۷۵۱۴-۴۸-۴


This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.