سرایدار (فیلم)

داوود نجفی (سعید کنگرانی) با پدرش رحمان (علی نصیریان)، که سرایدار یک شرکت خصوصی است، و برادر عقب مانده اش نعمت زندگی می‌کند. خواهرش اقدس آبستن است و شوهرش برای کار به کویت رفته و نگهداری از او بر مشکلات رحمان و همسرش می‌افزاید. رحمان و همسایه اش جعفر (اسماعیل داورفر)، که همکار او در شرکت است، برای کمک خرج زندگی در میهمانی‌های رئیس شرکت (خشایار) به عنوان پیشخدمت کار می‌کنند. خودشیرینی‌های جعفر باعث ارتقای مقام او می‌شود، و نتیجهٔ ندانم کاریهای رحمان تنزل مقام او است. داوود به کار فیلمسازی هشت میلیمتری علاقه دارد و دلبستهٔ ناهید (نسرین قدیری)، دختر جعفر است. داوود با تهیهٔ یک دوربین هشت میلی‌متری از پدرش، در حالتی عصبی و از خود بی خود به تلاش نافرجام برای سرقت از گاوصندوق شرکت دست زده، فیلم می‌گیرد. نمایش فیلم در تلویزیون باعث رسوایی پدر و اخراج او می‌شود. رحمان داوود را از خانه می‌راند و او به اتاقک نگهبانی پدربزرگش (اسماعیل محمدی)، که راهبان قطار است، پناه می‌برد. برادرش نعمت، در حالتی ناهوشیار، زیر قطار می‌رود و کشته می‌شود. مراسم عزاداری در شبی برگزار می‌شود که ناهید جامهٔ عروسی پوشیده‌است.

سرایدار، فیلمی است که می خواهد به مردم زحمتکش و تهیدست توجه نشان دهد و به اصطلاح، دردها و مشکلات آنها را نشان دهد اما همه کوشش فیلمساز به دلیل عدم آشنایی او با این مردم و مسائلشان، ناموفق می ماند. هریتاش زمانی مدعی بود که با یک ماه زندگی در جنوب تهران، می تواند با مسایل مردم آنجا آشنا شود و ظاهرا آنچه در فیلم انعکاس یافته، بیان شکسته بسته این آشنایی ناقص یه ماهه است. فیلم، مسائلی بی ارتباط با مردم مورد نظر را مطرح می کند و دست کم از نظر چگونگی اتفاق، شکل فکاهی به خود می گیرد، به علاوه که پرداخت فیلم نیز، وارفته و سطحی است.[1]

امین تارخ در گفتگو با فریدون جیرانی در برنامه ای اینترنتی به نام سی و پنج اعلام کرد که قرار بود نقش سعید کنگرانی را در این فیلم وی بازی کند ولی بنا به دلایلی این کار را قبول نکرده تا اینکه سعید کنگرانی برای ایفای این نقش انتخاب شده، تارخ، جدا شدن راه خود را از این نوع سینما، در نپذیرفتن همین کار می‌داند.[2][3]