سبوس

سبوس برنج عبارت است از پوسته خارجی، جنین، لایه آلرون و سلول‌های خارجی چسبیده به آندوسپرم نشاسته‌ای دانه برنج، اوریزاساتیوا از خانواده گرامینه می‌باشد. اوریزا در زبان یونانی به معنای برنج و ساتیوا در لاتین به معنای کشت شده‌است. برنج یکی از غذاهای اصلی مردم آسیاست و به مقادیر زیاد درایران، چین، هندوستان، ژاپن، تایلند، فیلیپین و کشت می‌گردد. پوست برنج را به وسیله آسیابهای سنگی جدا می‌کنند و سپس برنج به دست آمده را که برنج قهوه‌ای نامیده می‌شود، پوست میکَنند و برنج سفید شده را به دست می‌آورند که مصرف غذایی دارد و سبوس محصول فرعی آن می‌باشد.

عصاره سبوس برنج عبارت است از عصاره آبی الکلی سبوس برنج که هر میلی لیتر از این عصاره نباید کمتر از ۶۰ میکروگرم ویتامین B۱ که معادل ۵/۱۴ گرم سبوس برنج است، باشد. مقدار مصرف آن ۸ میلی لیتر است. از سبوس برنج روغنی به دست می‌آید که به روغن سبوس برنج۱ موسوم است و استخراج آن از سبوس، معمولاً با استفاده از حلالها صورت می‌گیرد. ضمناً باید در نظر داشت که در سبوس برنج نوعی لیپاز فعال وجود دارد که باعث می‌گردد مقدار درصد اسیدهای چرب آزاد را در آن افزایش دهد. روغن سبوس برنج دارای ۱۵–۲۰ درصد از اسیدهای چرب اشباع شده و ۸۰ تا ۸۵ درصد از نوع اشباع نشده به شرح زیر است:

۴/۰ تا یک درصد اسید میریستیک، ۱۲–۱۸ درصد اسید پالمیتیک، ۱–۳ درصد اسید استئاریک، ۴۰–۴۵ درصد اسید لینولئیک، به مقدار یک درصد اسید لینولنیک و ۲/۰ تا ۴/۰ درصد اسید پالمیتولئیک می‌باشد.

روغن سبوس برنج، به رنگ زرد طلایی است و به سختی، رنگ سفید و روشن پیدا می‌کند و از مشخصات این روغن آن است که تحت اثر گرما تا حرارت ۱۶۰ درجه، فاسد نمی‌شود. - روغن سبوس برنج حاوی ویتامینهای B و E می‌باشد که باعث تقویت موی سر می‌گردد و رطوبت پوست و موی سر را حفظ می‌کند. - روغن سبوس برنج دارای مواد ضداکسیدان مانند توکوفرول ۲ است که در هگزان و حلالهای دیگر مواد روغنی، حل می‌شود. - روغن سبوس برنج، در تهیه صابون، شامپو و فراورده‌های آرایشی و بهداشتی مورد استفاده قرار می‌گیرد مشروط بر آن که مقدار اسیدهای چرب آزاد آن کم باشد یعنی لیپاز فعال و موجود در آن، کاملاً به صورتی غیرفعال درآمده باشد. - عصاره سبوس برنج با تشکیل یک لایه بر روی پوست بعد از شستشو از خشک شدن پوست جلوگیری کرده و از پوست محافظت می‌کند.

در ژاپن، مدت‌ها از سبوس برنج برای اعمال آرایشی و بهداشتی استفاده می‌شد. چونکه سبوس برنج رطوبت را در خود حفظ می‌کند و پوست را روشن کرده و از اثر صاف‌کنندگی پوست برخوردار است.

از عصاره طبیعی سبوس برنج در ساخت کرمهای پوستی استفاده می‌کنند تا خشکی پوست و ترک خوردگی سرآرنج، زانوها، پاشنه پا، دست‌ها و نقاط دیگر بدن را رفع نماید.

استفاده از عصاره سبوس برنج تأثیرات مختلفی روی پوست بدن دارد که از آن جمله می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

- رطوبت دهی به پوست و جلوگیری از ترک خوردگی. - نرم کردن پوست به‌طوری‌که همیشه حالت مرطوب داشته باشد. - زدودن اکسیژن فعال از سطح پوست به منظور جلوگیری از تشکیل پروکسید چربی. - اینوسیتول به عنوان یکی از اعضای خانواده ویتامین B، رشد سلول‌های پوستی را افزایش می‌دهد. - آریزانول مانع از پیری پوست شده و اشعه ماورای بنفش خورشید را جذب می‌کند. آریزانول گردش خون را بهبود بخشیده، ترشحات پوستی را افزایش داده و سلول‌های مرده پوست را از بین می‌برد. - اسید فیتیک رشد سلول‌های پوستی را تحریک کرده و به عملکرد پوست کمک می‌کند و سلامت پوست را افزایش می‌دهد

به دلیل وجود ترکیبات ضد تغذیه ای نظیر انواع آنزیم و فیتات، رنگ، ظاهر نامطلوب و مشکلات تکنولوژیکی، کاربرد ماده ارزشمند سبوس در نان با مشکل مواجه است بنابراین اصلاح خصوصیات آن برای دستیابی به نان با ویژگی مطلوب، ضروری است. از اکستروژن می‌توان به منظور تثبیت سبوس، بهبود خصوصیات تغذیه ای، عمل‌کنندگی استفاده کرد. حذف ترکیبات ضد تغذیه‌ای نظیر انواع آنزیم و اسید فیتیک در سبوس اکسترود شده و افزایش میزان فیبر محلول و افزایش جذب آب سبوس اکسترود شده از مزایای اکستروژن است.[3]

به طور عادی در برنجکوبی ها ابتدا شالی یا همان برنج کامل با پوسته در دستگاه تمیز کن ریخته و تمیز میشود و پوسته بیرونی شالی که همان شلتوک است جدا می گردد و بعد از آن برنج در دستگاه سفید کن ریخته می شود و پوسته دیگر آن که سبوس نام دارد از برنج جدا میشود.یعنی پوسته بیرونی برنج شلتوک نام دارد و پوسته درونی برنج سبوس نامیده می شود.شلتوک و سبوس سرشار از ویتامین بی است. [4]

آئینه چی، یعقوب- مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران- چاپ دوم انتشارات دانشگاه تهران ۱۳۷۰.

زرگری، علی- گیاهان دارویی (جلد چهارم)- چاپ چهارم انتشارات دانشگاه تهران ۱۳۶۹. مجله اینترنتی مارینا