ساغر

از نظر لغوی ساغر به معنی پیاله است.[1] در فرهنگ معین به معنی پیالهٔ شرابخواری و جام است. قدح نیز هم‌معنی با پیاله شراب است.[1]

ساغر در ادبیات
[2]
من ترک عشق و شاهد و ساغر نمی‌کنمصد بار توبه کردم و دیگر نمی‌کنم
(حافظ)

در بیشتر ابیات، ساغر در معنی جام شراب آمده است.[3][4]

[2]
بیا تا گل برافشانیم و می در ساغر اندازیمفلک را سقف بشکافیم و طرحی نو دراندازیم
(حافظ)

معانی در عرفان

در عرفان اسلامی و در اصطلاحات صوفی، ساغر دل عارف است،[4][5] بدان خمخانه و میخانه و میکده نیز می‌گویند.[6] همچنین سکر و شوق دو معنی دیگر ساغر هستند.[6]

منابع
  1. لغت‌نامه دهخدا
  2. حافظ، شمس الدین محمد؛ 792ق،دیوان حافظ؛ براساس نسخه نو یافته بسیار کهن، تهران: فکرروز، ۱۳۸۴. شابک ‎۹۶۴−۳۴۳−۰۸۶−۳
  3. حافظ، شمس الدین محمد؛ 792ق،دیوان حافظ؛ براساس نسخه نو یافته بسیار کهن، تهران: فکرروز، ۱۳۸۴. شابک ‎۹۶۴−۳۴۳−۰۸۶−۳
  4. زریاب خویی، عباس، آیینهٔ جام (شرح مشکلات دیوان حافظ)، تهران: انتشارات علمی، ۱۳۶۷ ش.
  5. القاشانی، کمال‌الدین عبدالرزاق، اصطلاحات الصوفیه، قم: انتشارات بیدار، ۱۳۷۰
  6. content&task=view&id=123&Itemid=56|حافظ آرا
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.