روز نکبت

نکبت فلسطین
مقالات اصلی
تاریخچه
اتفاقات مهم
نویسندگان برجسته
رده‌های مرتبط/فهرست‌ها
  • List of depopulated villages
الگوهای مرتبط
  • الگو:فلسطینی‌ها
روز نکبت
نام رسمیروز نکبت
تاریخ۱۵ مه
تناوبسالانه
مرتبط بهسالروز استقلال اسرائیل

روز نکبت (به عربی: یوم النکبه) نامی است که فلسطینیان و حامیان آنان برای اشاره به سالگرد بیرون راندن صدها هزار فلسطینی و استقلال اسرائیل در ۲۴ اردیبهشت ۱۳۲۷ برابر با ۱۴ مه ۱۹۴۸ میلادی استفاده کرده و در آن روز عزا می‌گیرند. که البته ریشه واژه نکبت برای نخستین بار به روزی باز میگردد که خلافت اسلامی به دست هلاکوخان و پیشنهاد خواجه نصیرالدین طوسی نابود شد و به خلافت ششصدساله اعراب پایان داد.

در سال ۱۳۸۷ و شصتمین سالگرد این روز بان کی مون در گفتگوی تلفنی با محمود عباس با فلسطینیان بخاطر مشکلاتی که پس از تأسیس اسرائیل برایشان پیش آمده همدردی کرده و از واژه روز نکبت استفاده کرد. این مسئله اعتراض نماینده اسرائیل در سازمان ملل را در پی داشت. البته وی هفته قبل با نخست‌وزیر اسرائیل نیز گفتگو و تأسیس اسرائیل را تبریک گفته بود.[1][2]

تعریف نکبت

در طول جنگ فلسطین ۱۹۴۸ ، حدود ۷۰۰ هزار فلسطینی فرار کرده یا اخراج شدند و صد ها شهر و روستا خالی از جمعیت و یا تخریب گردید. [3][4]

آواره گان فلسطینی و فرزندانشان چندین میلیون نفر بودند که در مناطقی چون اردن (۲ میلیون نفر)، لبنان (۴۲۷٬۰۵۷ هزار نفر)، سوریه (۴۷۷٬۷۰۰ هزار نفر) ، کرانه باختری (۷۸۸٬۱۰۸) و نوار غزه (۱٫۱ میلیون نفر) و همچنین اسرائیل (یک چهارم میلیون نفر) تقسیم شدند. این جابجایی و پراکندگی مردم فلسطین با عنوان النکبة در عربی و به معنی فاجعه شناخته شد. [5][6][7]


زمان

به طور کلی روز نکبت، به روز ۱۵ مه گفته می شود که بر اساس تقویم میلادی روز قبل آن، روز استقلال اسرائيل است. از این رو برخی شهروندان عرب در اسرائیل روز نکبت را همزمان با روز استقلال این رژیم بزرگ می دارند. در حالی که به دلیل تفاوت تقویم های عبری و میلادی، این دو روز تنها هر 19 سال یکبار باهم همزمان می شوند.[8]

قانون ضد روز نکبت در اسرائیل
داوید بن گوریون، رئیس مجمع ملی که در آن زمان رئیس آژانس یهود (سوخنوت) بود، منشور استقلال اسرائیل را برای اولین بار قرائت کرد.

در ۲۳ مارس ۲۰۱۱ میلادی، پارلمان اسرائیل با ۳۷ رای در مقابل ۲۵ رای[9] قانونی را تصویب نمود که بنا به آن هر سازمان غیردولتی مردم نهاد که روز نکبت را برگزار نماید مشمول کاهش کمک دولتی خواهد شد.[10][11]

منابع
  1. «اعتراض اسرائیلی‌ها به کاربرد عبارت 'روز نکبت'». بی‌بی‌سی فارسی.
  2. «چند کشته و زخمی در «یوم النکبه»». صدای آلمان.
  3. Morris, Benny (2003). The Birth of the Palestinian Refugee Problem Revisited. Cambridge: Cambridge University Press. شابک ‎۰−۵۲۱−۰۰۹۶۷−۷ , p. 604.
  4. Khalidi, Walid (Ed.) (1992). All That Remains: The Palestinian Villages Occupied and Depopulated by Israel in 1948. Washington: Institute for Palestine Studies. شابک ‎۰−۸۸۷۲۸−۲۲۴−۵ .
  5. Mehran Kamrava (2005). The modern Middle East: a political history since the First World War (Illustrated ed.). University of California Press. p. 125. ISBN 9780520241503.
  6. Samih K. Farsoun (2004). Culture and customs of the Palestinians (Illustrated ed.). Greenwood Publishing Group. p. 14. ISBN 9780313320514.
  7. Derek Gregory (2004). The colonial present: Afghanistan, Palestine, Iraq (Illustrated, reprint ed.). Wiley-Blackwell. p. 86. ISBN 9781577180906.
  8. Hertz-Larowitz, Rachel (2003). Arab and Jewish Youth in Israel: Voicing National Injustice on Campus. Journal of Social Issues, 59(1), 51–66.
  9. Knesset Approves Nakba Law, by Elad Benari, 23 March 2011
  10. Elia Zureik (2011). Elia Zureik, David Lyon, Yasmeen Abu-Laban, ed. Surveillance and Control in Israel/Palestine: Population, Territory and Power (Illustrated ed.). Taylor & Francis. p. 17. ISBN 978-0-415-58861-4.
  11. "MK Zahalka: Racist laws target Arab sector" by Roni Sofer, 22 March 2011
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.