رآکتور آب فشرده

راکتور آب فشرده معروف به رآکتورهای PWR، (به انگلیسی: Pressurized-Water Reactor) یکی از نخستین انواع رآکتور هسته‌ای صنعتی در نیروگاه‌های هسته‌ای در جهان است که از انرژی هسته‌ای استفاده می‌کند.

تصویر گرفته شده توسط کمیسیون ساماندهی هسته‌ای ایالات متحده از قسمت بالایی یک رآکتور آب فشرده.

این رآکتورها معمولاً در فشارهای آبی بالا (مثل ۱۵ مگاپاسکال یا ۲۲۵۰ پی اس آی) کار می‌کنند؛ و از آنجایی که آب درون این سیستم‌ها به صورت بخار نیست، رآکتور احتیاج به مبادله گرهای گرمایی (heat exchanger) جهت تولید انرژی دارد؛ لذا بازده کل این نوع راکتور حدودا بین ۳۲٪ تا ۳۳٪ تخمین زده می‌شود.[1]

این رآکتور یکی از سه نوع راکتورهای LWR است، و در زیردریایی‌ها و برخی ناوگان دریایی نیز از آن استفاده می‌گردد.

برخی سیستمهای معروف PWR
طرح رآکتور VVER-1000 روسی

System 80

راکتور +System 80 ساخت وستینگهاوس[2]

AP600

راکتور AP600 PWR ساخت وستینگهاوس[3]

VVER

راکتور VVER شبیه PWRها هستند اما تفاوت‌هایی دارند که ریشه در فناوری بلوک شرق دارد. این رآکتورها در دهه ۱۹۷۰ در کشورهای کمونیستی ابداع شدند و از دسته‌های منحصربه‌فرد سوختی ۶ ضلعی بهره می‌برند (به انگلیسی: hexagonal fuel assembly).

در میان رآکتورهای VVER-440، همکنون دو نوع در حال فعالیت هستند:

  • VVER مدل ۲۳۰
  • VVER مدل ۲۱۳ که جدیدترند

راکتورهای VVER-1000 در دهه ۸۰ میلادی ابداع گردیدند، و شبیه تر به PWRهای غربی اند، اما آن‌ها نیز از عناصر سوختی ۶وجهی سود می‌برند.

طرح رآکتور PWR

سرد کن

آب سبک به عنوان سرد کن اولیه استفاده می‌شود.

جستارهای مربوطه

منابع
  1. Introduction to Nuclear Engineering. J.R. Lamarsh, et al. 3ed. 2001. pp.137
  2. Advanced Reactor Designs
  3. IEEE Xplore - The AP600: a safe, simplified PWR and its environment
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ رآکتور آب فشرده موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.