دی الکتروفورز

اگرچه پدیده ای که امروزه آنرا دی الکتروفورز می‌نامیم، در اوایل قرن بیستم میلادی توصیف شد، اما در دهه ۵۰ میلادی مورد مطالعه جدی قرار گرفت و توسط هربرت پوول نامگذاری شد و آنرا درک کرد.[9][10] اخیراً، دی الکتریک به دلیل پتانسیل موجود در دستکاری ریز ذرات،[2][4][5][11] نانوذرات و سلول‌ها احیا شده‌است.

ساده‌ترین مدل نظری مدل‌های همگن است که توسط یک ماده دی الکتریک رسانا احاطه شده‌است.[12] برای یک کره شعاع همگن ${\displaystyle r}$ و تراکم پیچیده ${\displaystyle \varepsilon _{p}^{*}}$ در یک رسانا با تراکم پیچیده ${\displaystyle \varepsilon _{m}^{*}}$ نیروی DEP (به‌طور متوسط) است:[4]

${\displaystyle \langle F_{\mathrm {DEP} }\rangle =2\pi r^{3}\varepsilon _{m}{\textrm {Re}}\left\{{\frac {\varepsilon _{p}^{*}-\varepsilon _{m}^{*}}{\varepsilon _{p}^{*}+2\varepsilon _{m}^{*}}}\right\}\nabla \left|{\vec {E}}_{rms}\right|^{2}}$

از دی الکتریک می‌توان برای دستکاری، حمل و نقل، جدا کردن و مرتب کردن انواع مختلف ذرات استفاده کرد. از آنجا که سلولهای بیولوژیکی دارای خواص دی الکتریک هستند،[13][14][15] دی الکتروفورز کاربردهای پزشکی زیادی دارد. ابزاری که سلولهای سرطانی را از سلولهای سالم جدا می‌کند ساخته شده‌است.[16] پلاکت‌ها با یک فلو سایتومتری فعال شده توسط DEP از خون کامل جدا شده می‌شوند.[17] دی الکتروفورز در زمینه‌هایی مانند تشخیص پزشکی، کشف دارو، سلول درمانی و تصفیه ذرات کاربرد دارد.

• انجمن الکتروفورز AES - مرکز یادگیری
• جداسازی سلول‌های بیولوژیکی با استفاده از دی الکتریک در دستگاه میکروسیالی
• دستگاه دیالکتروفورزیس Sandia ممکن است در آماده‌سازی نمونه متحول شود