دیمنشیا پیوجیلیستیکا

دیمنشیا پیوجیلیستیکا (انگلیسی: Dementia pugilistica‎) یا به اختصار «DP»، زیرگروهی از «انسفالوپاتی مزمن جراحتی» (ناشی از ضربه) و همچنین نوعی نورودژنرسانس است که با زوال عقل همراه است. این بیماری در کشتی‌گیران، بوکسورها و سایر قهرمانان ورزشی که دچار «تکان مغزی» (Concussion) شده باشند، دیده می‌شود و با نام‌های دیگری همچون «انسفالوپاتی مزمن بوکسورها»، «انسفالوپاتی جراحتی بوکسورها»، «دمانس بوکسورها»، «آسیب جراحتی مزمن مغز مرتبط با بوکس» (CTBI-B) و «سندرم مُشت‌خوردگی» شناخته می‌شود.

دیمنشیا پیوجیلیستیکا
(سندرم مُشت‌خوردگی)
بوکسورها، ضربات متعددی دریافت می‌کنند که شاملِ «نیروی چرخشی» هم هست. این گونه ضربات از عوامل ایجادِ «تکان مغزی» است. «تکان‌های مغزی» مکرر، می‌تواند منجر به بروز این بیماری شود.
طبقه‌بندی و منابع بیرونی
تخصصعصب‌شناسی، پزشکی ورزشی
آی‌سی‌دی-۱۰F07.81
دادگان بیماری‌ها11042
ئی‌مدیسینsports/۱۱۳

این عارضه در اثر هرگونه ضربه به سر که موجب تکان‌های خفیف یا شدید شود، به وجود می‌آید.[1] از آنجایی که گمان می‌رود، ورزش بوکس از عوامل مهم ایجاد این بیماری باشد، پزشکان از دههٔ ۵۰ میلادی،[2] در تلاش هستند تا ممنوعیت این ورزش را به تصویب برسانند.[3] سیر بروز این بیماری بسیار کند است و دوره کمونش بسیار طولانی است؛ به نحوی که ممکن است علائم آن پس از چند دهه ظاهر شود. به‌طور میانگین، ۱۲ تا ۱۶ سال از آغازِ بوکسِ حرفه‌ای تا بروز علائم، زمان لازم است. این بیماری در ۱۵ الی ۲۰ درضد از بوکسورها دیده می‌شود.

تاریخچه

این بیماری نخستین بار، در سال ۱۹۲۸ میلادی در «مجله انجمن پزشکی آمریکا»، توسط آسیب‌شناس آمریکایی «هریسون استنفورد مارتلند»، پزشک باتجربهٔ نیوآرک در شهرستان اسکس توصیف شد. او متوجهٔ علائمی چون لرزش اندام، کًندی حرکات، کنفوزیون و مشکلات تکلمی در این بیماران شده بود.[4] در سال ۱۹۷۳ میلادی، تیمی به سرپرستیِ «جی. اِی. کُرسِلیس»،[5] با کالبدشکافی و بررسی بافتِ مغزیِ ۱۵ بوکسورِ فوت‌شده در اثر بیماری، یافته‌های نوروپاتولوژیکِ معمولِ آن را توصیف نمودند.[5]

وجه تسمیه

واژهٔ پیوجیلیستیکا از کلمهٔ لاتین «پوجیل» (pugil) به معنای «بوکسور» گرفته شده‌است. (همچون کلمات «پونیوس» به معنای «مُشت» و «پونیاره» به معنای «مبارزه»)[6][7]

علائم

این بیماری در ورزشکارانی رخ می‌دهد که ضربات متعددی به سرشان خورده باشد و علائمش شامل «زوال عقل»، «افت توانایی‌های ذهنی»، «اختلالات حافظه»، حملات «سرگیجه»، «عدم تعادل»، به‌حدی که فرد قادر به راه‌رفتن نباشد، «علائم شبه‌پارکینسون»، «لرزش» و «عدم هماهنگی عضلانی» است.[3] «دیس آرتری»[3] و «اختلال گام» هم محتمل است. این بیماران ممکن است خیلی زود از کوره در بروند و رفتارهای تکانه‌ای و همچنین «حسادت مرض‌گونه» و «پارانویا» از خود بروز دهند.[3]

درمان

با آنکه این بیماری درمان قطعی ندارد،[8] اما جهتِ کنترل علائم، داروهایِ مورد استفاده در آلزایمر و پارکینسون در آن‌ها قابل تجویز است.

منابع
  1. Erlanger DM, Kutner KC, Barth JT, Barnes R (1999). "Neuropsychology of sports-related head injury: Dementia pugilistica to post concussion syndrome". The Clinical Neuropsychologist. 13 (2): 193–209. doi:10.1076/clin.13.2.193.1963. PMID 10949160.
  2. Corsellis JA (1989). "Boxing and the Brain". BMJ. 298 (6666): 105–109. doi:10.1136/bmj.298.6666.105. PMC 1835400. PMID 2493277.
  3. Mendez MF (1995). "The neuropsychiatric aspects of boxing". International Journal of Psychiatry in Medicine. 25 (3): 249–262. doi:10.2190/CUMK-THT1-X98M-WB4C. PMID 8567192.
  4. Martland HS (1928). "Punch Drunk". Journal of the American Medical Association. 91 (15): 1103–1107. doi:10.1001/jama.1928.02700150029009.
  5. Corsellis JA, Bruton CJ, Freeman-Browne D (August 1973). "The aftermath of boxing". Psychological Medicine. 3 (3): 270–303. doi:10.1017/S0033291700049588. PMID 4729191.
  6. Pugilism (origin), retrieved on 2013-2-2.
  7. NCERx. 2005. Brain Trauma, Subdural Hematoma and Dementia Pugilistica بایگانی‌شده در ۲۷ مه ۲۰۰۷ توسط Wayback Machine. About-dementia.com. Retrieved on 2007-12-19.
  8. Jordan BD (2000). "Chronic traumatic brain injury associated with boxing". Seminars in Neurology. 20 (2): 179–85. doi:10.1055/s-2000-9826. PMID 10946737.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.