خطابه
خطابه یا خطبه یا وعظ سخنی است برای تحریک مردم به انجام یا ترک عملی از طریق تحریک عواطف و اقناع آن‌ها. در واقع در خطابه پیش از آن که اندیشه و فکر افراد مورد خطاب باشد، احساسات و عواطف آن‌ها را مخاطب قرار می‌دهند. آیین سخنوری را خطابت می‌گویند.[1]
خطابه با تعریف فوق، یکی از صنعت‌های پنج‌گانه در علم منطق می‌باشد و با تعریف و کاربردی نزدیک به آن در ادبیات از شیوه‌های بلاغت می‌باشد.
خطابات در قرآن
درقرآن خطابات دوگونه‌اند.
- عمومی-یاایهاالناس-یاایهاالانسان-یاایهاالذینامنوا-یاایهاالذین کفروا- یاایهاالکافرون
- خاص-یاایهاالمدثر-یاایهاالمزمل-یاایهاالنبی-یاایتهاالنفس المطمئنه-یاایهاالرسول-قل[2]
خطبهٔ حج
خطبهٔ روز عرفه، خطبه اصلی مراسم حج واجب است که هرساله توسط بالاترین مُفتی عربستان سعودی خوانده می‌شود.[3]
جستارهای وابسته
پانویس
- روح‌الله عالمی (۱۳۸۹)، منطق، تهران: شرکت چاپ و نشر کتاب‌های درسی
- تجوید القران بیگلری
- «امسال مفتی اعظم عربستان خطبه روز عرفه را نمی‌خواند»، بی‌بی‌سی فارسی
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.