حسین استوار

حسین اُستوار (زادهٔ ۱۲۷۵ – درگذشتهٔ ۸ شهریور ۱۳۶۵) موسیقی‌دان و نوازندهٔ پیانو و تار اهل ایران بود.[1] او از نخستین پیانو نوازان ایرانی بوده‌است.[2]

حسین استوار
زاده۱۲۷۵
درگذشته۸ شهریور ۱۳۶۵
ژانرموسیقی کلاسیک
موسیقی کلاسیک ایرانی
ساز(ها)پیانو
تار
سه‌تار
سنتور
سازهای اصلی
پیانو
تار

زندگی هنری

حسین استوار در سال ۱۲۷۵ متولد شد. در کودکی نزد پدر سازهای «تار» و «سه‌تار» را فراگرفت و پس از آن نزد «محمود مفخم» (مفخم الممالک) به آموختن «پیانو» مشغول شد. در ادامه به جهت تکمیل فراگیری «تار» به کلاس «درویش‌خان» رفت. او به همراه «علی اکبر شهنازی» کنسرت‌های متعدد خیریه برپا کرد. وی همچنین اُپرتهایی نوشت که در زمان خود به صحنه رفته‌است. او همچنین با نوازندگی سه‌تار و سنتور آشنا بود.[1] از او صفحات گرامافون به همراه ویلن نوازی «ابراهیم منصوری» به جا مانده‌است.[3]

همسر وی دختر «غلامرضا مین‌باشیان» (سالار معزز) بود که پس از «موسیو لومر» فرانسوی به ریاست شعبه موسیقی نظام در دارالفنون برگزیده شد. «هوشنگ استوار» موسیقی‌دان و آهنگساز ایرانی، فرزند حسین استوار بود.[2]

آثار هنری

از جمله آثار حسین استوار به موارد زیر می‌توان اشاره نمود:[1]

  • ساخت چند اُپرت
  • همنوازی با ویلن «ابراهیم منصوری»
  • همنوازی با تار «سالاری»
  • همراهی با آواز «لرتا»
  • اجرای آثاری از «رکن‌الدین مختاری»

پانویس
  1. «حسین استوار». نوای فارس.
  2. «هوشنگ استوار و بابا کَرَم در سوئیت ایرانی». بی‌بی‌سی فارسی. ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۵.
  3. ««در سالروز در گذشت حسین استوار» "پیانونوازی که عاشق تار بود"». خبرگزاری ایسنا. ۷ شهریور ۱۳۸۲.

منابع
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.