جومپا لاهیری
جومپا لاهیری (به انگلیسی: Jhumpa Lahiri) (به بنگالی:ঝুম্পা লাহিড়ী) با نام نیلانجانا سودشنا (به انگلیسی: Nilanjana Sudeshna) (زادهٔ ۱۱ ژوئیه ۱۹۶۷ در لندن) نویسنده آمریکایی هندی‌تبار است. لاهیری با نخستین اثرش، مجموعه داستان مترجم دردها (۱۹۹۹)، برنده جایزه ادبی پولیتزر در سال ۲۰۰۰ شد. همچنین نخستین رمان او به نام همنام (۲۰۰۳) در ساخت فیلمی به همین نام در سال ۲۰۰۷ مورد اقتباس قرار گرفت.[1]
جومپا لاهیری | |
|---|---|
 | |
| نام اصلی | نیلانجانا سودشنا |
| زاده | ۱۱ ژوئیهٔ ۱۹۶۷ (۵۳ سال) لندن، انگلستان |
| پیشه | رمان‌نویس |
| زمینه کاری | رمان، مجموعه داستان کوتاه |
| ملیت | آمریکایی هندی‌تبار |
| دانشگاه | دانشگاه بوستون |
| جوایز مهم | جایزه اهنری (۱۹۹۹) جایزه پولیتزر برای داستان (۲۰۰۰) |
| سبک نوشتاری | پسااستعماری |
| دلیل سرشناسی | مترجم دردها (۱۹۹۹) |
| تأثیرپذیرفته از | آنتون چخوف، آندره دوبوس، ماویس گالانت، آلیس مونرو، ولادیمیر ناباکوف، لئو تولستوی، ویلیام تروور، ریچارد ییتس |
| همسر(ها) | Alberto Vourvoulias |
| فرزند(ان) | دو فرزند |
| صفحه در وبگاه IMDb | |
| وبگاه | www.jhumpalahiri.net |
جوایز
| |
زندگینامه
پدر و مادر لاهیری از مهاجران هندی (بنگالی) بودند که از کلکته به لندن مهاجرت کرده بودند. پدر جومپا کتابدار دانشگاه بود. او در لندن به دنیا آمد، خانواده‌اش وقتی که وی ۳ ساله بود به آمریکا مهاجرت کردند و به این ترتیب جومپا در رود آیلند آمریکا بزرگ شد. مادر جومپا علاقه‌مند بود که فرزندانش با فرهنگ بنگالی به خوبی آشنا باشند از همین رو آنها اغلب برای دیدن اقوامشان به کلکته می‌رفتند.
لاهیری به کالج برنارد رفت و مدرک لیسانس در رشته ادبیات انگلیسی را در سال ۱۹۸۹ دریافت کرد. پس از آن به دانشگاه بوستون رفت و سه مدرک فوق‌لیسانس در رشته‌های زبان انگلیسی، نگارش خلاقانه و ادبیات تطبیقی و نیز مدرک دکترا در رشته مطالعات رنسانس را از این دانشگاه دریافت کرد.
لاهیری در سال ۲۰۰۱ با آلبرتو ووروولیاس-بوش روزنامه‌نگار ازدواج کرد. آنها دارای دو فرزند به نام‌های اکتاویو و نور هستند و در بروکلین زندگی می‌کنند.[2]
ترجمه آثار به فارسی
همه کتاب‌های لاهیری شامل مترجم دردها، همنام و خاک غریب در ایران به زبان فارسی ترجمه و منتشر شده‌اند. ترجمه همه این آثار را امیرمهدی حقیقت انجام داده و برخی از این آثار را مترجمان دیگری نیز از جمله مژده دقیقی، فریده اشرفی، زهره خلیلی و گیتا گرکانی هم ترجمه کرده‌اند.[3]
جومپا لاهیری طی قراردادی رسمی کپی رایت ترجمهٔ فارسی خاک غریب و گودی را به نشر ماهی واگذار کرده است.
جایی که هستم جدیدترین کتاب لاهیری و نخستین تجربۀ داستان‌نویسی او به زبان ایتالیایی است. انتشارات کتاب تداعی این کتاب را در سال ۱۳۹۹ و با ترجمۀ غزل قربان‌پور منتشر کرد.[4]
آثار
مجموعه داستان‌های کوتاه
- ۱۹۹۹- مترجم دردها با ترجمه امیرمهدی حقیقت و ترجمان دردها با ترجمه مژده دقیقی
- ۲۰۰۸- خاک غریب با ترجمه امیرمهدی حقیقت و به کسی مربوط نیست با ترجمه گلی امامی
رمان
- گودی (۲۰۱۳) به ترجمه امیرمهدی حقیقت
- همنام (۲۰۰۳) به ترجمه امیرمهدی حقیقت، فریده اشرفی و گیتا گرکانی
- جایی که هستم (ايتاليایی) (۲۰۱۸) به ترجمه غزل قربان‌پور
جایزه‌ها
- ۲۰۰۰- برنده جایزه ادبی پولیتزر برای مترجم دردها
- ۲۰۰۰- برنده جایزه بهترین «اثر نخست» مجله نیویورکر برای مترجم دردها
- ۲۰۰۷- برنده نشان شیر کتابخانه عمومی نیویورک[5]
- ۲۰۰۸- برنده جایزه داستان کوتاه «فرانک اُکانر» برای خاک غریب
منابع
- (nationmaster.com/encyclopedia) Jhumpa Lahiri بایگانی‌شده در ۱۸ ژوئن ۲۰۱۲ توسط Wayback Machine
- ساده‌نویسی بهترین فرم داستان‌نویسی است بایگانی‌شده در ۲۶ سپتامبر ۲۰۰۸ توسط Wayback Machine (وبگاه روزنامه کارگزاران)
- ترجمه آخرین مجموعه داستان جومپا لاهیری به فارسی (وبگاه روزنامه کارگزاران)
- ««جایی که هستم» در کتابفروشی‌ها». خبرگزاری دانشجویان ایران-ایسنا. ۲۷ اردیبهشت ۱۳۹۹.
- جومپا لاهیری برنده شیر طلایی کتابخانه کنگره آمریکا بایگانی‌شده در ۱ ژانویه ۲۰۰۹ توسط Wayback Machine (کتاب‌نیوز)
پیوند به بیرون
 |
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به جومپا لاهیری در ویکی‌گفتاورد موجود است. |
- وبگاه رسمی
- جومپا لاهیری در بانک اطلاعات اینترنتی فیلم‌ها
- «گفتگو با جومپا لاهیری». بی‌بی‌سی فارسی. دریافت‌شده در ۴ اوت ۲۰۱۵.