ثته‌گوش
ثَتَه‌گوش (به فارسی باستان: ثَتَگوش 𐎰𐎫𐎦𐎢𐏁 (Θataguš)[1]) (ساتاگیدیا) سرزمینی باستانی در جنوب غربیش (غرب) در افغانستان مرکزی که تقریباً از هرات تا حوالی سند وسعت داشت. این سرزمین در سنگ‌نبشته بیستون داریوش بزرگ و نقش رستم در دورهٔ هخامنشیان به پارسی باستان «ثَ تَ گوش» نامیده شده‌است.
بگفتهٔ هرودوت، ساتاگیدها تیره‌ای از مردم مشرق یا شمال شرق ایران بودند، و مقر ایشان در تقسیمات شاهنشاهی هخامنشی جزو ایالت هفتم بشمار می‌رفت.
جستارهای وابسته
منابع
- دانشگاه فرانکفورت آلمان. "Old Persian Corpus, Part No. 8, Text: DB1". http://titus.uni-frankfurt.de. External link in
|وبگاه=(help)
- دانشنامه ایرانیکا
- ایران باستان ص ۱۴۵۲ و ۱۴۷۳
| _Empire_-_Circa_480BC.png.webp) | |
جستار وابسته: فهرست ساتراپی‌های هخامنشیان | ||
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.