تکمیل

تکمیل یا ارتباط تکمیلی[1] یا پرکنش[2] در زبان‌شناسی و ریشه‌شناسی، تکمیل به‌طور سنتی به معنای استفاده از یک کلمه به عنوان شکل صرف‌شده یک کلمه دیگر است که این دو کلمه با هم هم‌خانواده نباشند. برای کسانی که زبانی را می‌آموزند، شکلهای تکمیلی «بی‌قاعده» یا حتی «بسیار بی‌قاعده» تلقی می‌شوند.

اصطلاح «تکمیل» به این معنی است که شکافی در الگوی صرفی با یک شکل «تهیه شده» توسط الگوی دیگری پر شده‌است. موارد تکمیل عمدتاً به واحدهای واژگانی متداول در یک زبان محدود می‌شوند.[3]

واژه‌های مثال

در انگلیسی، زمان گذشته go فعل went است، که از زمان گذشته فعل wend می‌آید که واژه ای قدیمی به این معناست. زبانهای رومی انواع مختلفی از اشکال تکمیلی در تصریف فعل "to go" دارند، که در اشکال اول شخص مفرد در زیر می‌بینید:

زبان حال آینده گذشته مصدر
فرانسوی vais ۱ irai ۲ allai ۴ aller ۴
ایتالیایی vado ۱ andrò ۳ andai ۳ andare ۳
اکسیتانی
(لانگدوسین)
vau ۱ anarai ۳ anèri ۳ anar ۳
کاتالان vaig ۱ aniré ۳ aní ۳ anar ۳
اسپانیایی voy ۱ iré ۲ fui ۵ ir ۲
پرتغالی vou ۱ irei ۲ fui ۵ ir ۲

منابع این اشکال، که در جدول شماره گذاری شده‌اند، چهار فعل مختلف لاتین هستند:

  1. vādere ‘to go, proceed’,[4]
  2. īre ‘to go’
  3. ambitāre ‘to go around’,[5] also the source for Spanish and Portuguese andar ‘to walk’
  4. ambulāre ‘to walk’, reflected in Fr. aller
  5. fuī suppletive perfective of esse ‘to be’.[6]

منابع

  1. فرهنگ پیشرو آریانپور.
  2. فرهنگ پیشرو آریانپور.
  3. "Suppletion". Wikipedia. 2021-03-15.
  4. Vadere is cognate with English wade (PIE root *weh₂dʰ-).
  5. Late Lat. *ambitāre is a frequentative form of classical ambio ‘to go around’.
  6. The preterites of "to be" and "to go" are identical in Spanish and Portuguese. Compare the English construction "Have you been to France?" which has no simple present form.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.