تسخیر امپراتوری آشور توسط پادشاهی ماد و امپراتوری بابل
تسخیر امپراتوری آشور توسط پادشاهی ماد و امپراتوری بابل نو آخرین جنگی بود که امپراتوری آشوری نو، بین سالهای ۶۲۶ تا ۶۰۹ پ. م انجام داد.
| تسخیر امپراتوری آشور توسط پادشاهی ماد و امپراتوری بابل | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
 نقشه امپراتوری آشور در ۸۲۴ پ. م (سبز تیره) و ۶۷۱ پ. م (سبز روشن) پیش از پادشاه اسرحدون | |||||||
| |||||||
| طرفین درگیر | |||||||
|
پادشاهی ماد امپراتوری بابل نو |
امپراتوری آشوری نو دودمان بیست‌وششم مصر | ||||||
| فرماندهان و رهبران | |||||||
|
هووخشتره نبوپلسر |
سین-شر-ایشکون آشور-اوبالیت دوم نخو دوم | ||||||
| قوا | |||||||
| نامشخص | نامشخص | ||||||
پادشاه جدید آشور، سین-شر-ایشکون (۶۳۱–۶۲۷ پ. م) با موفقیت در مقابل برادرش آشور-اتیل-ایلنی (۶۳۱–۶۲۷ پ. م) توانست بر تخت پادشاهی تکیه بزند اما طولی نکشید که با شورش یکی از سرداران ارشد برادرش، سین-شومو-لیشیر روبرو شد، که تلاش کرد تاج و تخت را برای خود غصب کند. هر چند این تهدید نسبتاً به سرعت پاسخ داده شده و به آن رسیدگی شد، اما بی‌ثباتی ناشی از جنگ داخلی این امکان را برای یکی دیگر، آماده می‌کند نبوپلسر {۶۲۶–۶۰۵ پ. م)، برای برخاستن و به دست گرفتن قدرت در بابل. ناتوانی سین-شر-ایشکون در شکست دادن نبوپلسر، علی‌رغم تلاشهای مکرر در طول چندین سال، به نبوپلسر اجازه داد تا قدرت را تحکیم و امپراتوری بابل نو را تشکیل دهد و استقلال بابل را پس از بیش از یک قرن حکومت آشور بازگرداند. امپراتوری بابل نو، و به تازگی تشکیل پادشاهی ماد تحت پادشاه هووخشتره (۶۲۵–۵۸۵ پ. م)، سپس به قلب آشور حمله کرد. در سال ۶۱۴ پ. م، پادشاهی ماد، آشور، قلب تشریفاتی و مذهبی امپراتوری آشور را تصرف و اشغال کردند و در سال ۶۱۲ پ. م ارتش‌های متحد آنها به نینوا، پایتخت آشور حمله کردند و آنرا با خاک یکسان کردند. سرنوشت سین-شر-ایشکون مشخص نیست اما فرض بر این است که وی در دفاع از پایتخت خود درگذشت. برادرش آشور-اوبلیت دوم جانشین وی شد (۶۱۲–۶۰۹ پ. م)، که آخرین چیزی را که از ارتش آشور باقی مانده بود در شهر حران جمع کرد و با اتحاد با مصر تقویت شد، به مدت سه سال در آخرین تلاش برای مقاومت در برابر حمله مادها و بابلی‌ها در قلمرو خود حکومت کرد.
پیش زمینه
در نیمه اول قرن هفتم پ. م، امپراتوری آشوری نو، در اوج قدرت خود بود و کل هلال حاصلخیز را کنترل می‌کرد و توانست با مصر قدرتمند را تصرف کند. با این حال، هنگامی که آشوربانی‌پال پادشاه آشور در سال ۶۳۱ پ. م به مرگ طبیعی درگذشت، [4] پسر و جانشین او آشور-اتیل-ایلنی با مخالفت و ناآرامی روبرو شد، این یک اتفاق عادی در تاریخ آشور بود. [5] یک مقام آشوری به نام نبو-ریتو-آشور (Nabu-rihtu-usur) تلاش کرد تا با کمک مقام دیگری بنام سین-شار-ایبنی (Sin-shar-ibni) تاج و تخت آشور را غصب کند، اما پادشاه، احتمالاً با کمک سین-شومو-لیشیر، نبو-ریتو-آشور را متوقف کرده و این توطئه را به سرعت سرکوب می‌کنند. [4] [5] با این حال، ممکن است برخی از حاکمان تابع آشور تصور می‌کردند که حکومت آشور ضعیف شده و از این فرصت استفاده کرده‌اند تا خود کنترل آشور بدست گرفته و حتی به مواضع آشور حمله کنند. در ۶۲۸ پ. م، یوشیا، پادشاه پادشاهی یهودا در شام، سرزمین خود را به گونه‌ای گسترش داد که به ساحل برسد، شهر اشدود را تصرف کرده و برخی از افراد خود را در آنجا ساکن کرد. [4] سرانجام آشور-اتیل-ایلنی نامشخص است، اما غالباً بدون هیچ مدرکی مستدل فرض می‌شود که برادر آشور-اتیل-ایلنی یعنی سین-شر-ایشکون، با او برای سلطنت جنگیده و [4] در نهایت در اواسط سال ۶۲۷ پ. م به سلطنت رسید. [6] تقریباً در همان زمان، پادشاه بابلی منصوب شده آشور، کندلانو، درگذشت که منجر شد سین-شر-ایشکون به حاکم بابل تبدیل شود، به عنوان کتیبه‌های او را در شهرستانها جنوبی مانند نیپور، ثابت اوروک، سیپار و بابل است. [5]
پانویس
- Liverani 2013, p. 539.
- Frahm 2017, p. 192.
- Curtis 2009, p. ۳۷.
- Ahmed 2018.
- Na’aman 1991.
- Lipschits 2005.