تخیل

تخیل[1] (به عربی: مخيلة) یا پِنداشت یا پِندارِش یا پِنداره روایتی است که در ذهن پردازش شده و غالباً با واقعیت تفاوت دارد.

مفهوم

نظریه ای وجود دارد که شروع تکامل انسان و چیرگی اش بر گونه‌های دیگر را به زمانی ارجاع می‌دهد که آدمی شروع به تخیل کردن نمود سند این که انسان نخستین دارای تخیل بوده‌است، دیوار نگاره‌های کشف شده از غارهایی است که انسان نخستین برای سکونت برگزیده بوده‌است. همچنین موجوداتی همچون اژدها و جن و پری و دیو و … که از دیرباز در داستان‌ها و افسانه‌هایی همچون شاهنامه یا در کتب مقدس آمده‌اند گواهان این همراهی کهن تخیل و آدمی می‌باشند.

افسانه‌های تخیلی افسانه‌هایی هستند که در آن از عناصر غیرواقعی و غیرعادی استفاده شده.

داستان نویسان با استفاده از تخیل، داستان را به ابرمتن جذابی تبدیل می‌کنند تا خواننده جذب داستان شود.

تخیل و تجسم زیربنای اصلی ولازمهٔ خلق آثار هنری مختلف و نیز فراگیری دانش وعلومی چون ریاضیات و هندسه و فیزیک و … نهایتاً دستیابی به دستاوردهای صنعتی و تکنولوژیک می‌باشند.

جستارهای وابسته

منابع
  1. «تخیل» [روان‌شناسی] هم‌ارزِ «imagination»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر دوازدهم. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۶۱۴۳-۶۶-۸ (ذیل سرواژهٔ تخیل)
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به تخیل در ویکی‌گفتاورد موجود است.

پیوند به بیرون
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.