تخریب اعتبار

روند قیمت خانه آمریکا (۱۹۸۷–۲۰۰۸) که توسط شاخص Case-Shiller اندازه‌گیری شده‌است. بین سالهای ۲۰۰۰ و ۲۰۰۶ قیمت مسکن تقریباً دو برابر شد و از ۱۰۰ به نزدیک به ۲۰۰ در شاخص افزایش یافت.

در یک حباب اعتباری، استانداردهای وام دقیق تر می‌شوند. اعتبار آسان باعث افزایش قیمت در یک کلاس از دارایی‌ها، معمولاً املاک و مستغلات یا سهام می‌شود.[7] در طی مرحله صعودی چرخه اعتبار، قیمت دارایی ممکن است دوره‌هایی از مزایده با قیمت رقابتی را تجربه کرده و تورم را در بازار دارایی خاصی تحریک کند. این مسئله می‌تواند باعث شود قیمت حبابی ایجاد کند. از آنجا که این افزایش قیمت در ایجاد بدهی جدید، باعث افزایش عرضه پول و تحریک فعالیت‌های اقتصادی نیز می‌شود، تمایل به افزایش موقت رشد اقتصادی و اشتغال ایجاد می‌کند.[8][9]

هیمن مینسکی، اقتصاددان، انواع وام را که به حباب کمک می‌کند، توصیف کرد. «وام گیرنده پرچین» می‌تواند مبلغ بدهی (وام و سود اصلی) را از جریان وجوه نقدی جاری از طریق سرمایه‌گذاری بپردازد. این وام گیرنده ریسک قابل توجهی نمی‌کند. با این حال، نوع بعدی، «وام گیرنده سوداگر»، وام گیرنده باید به‌طور منظم وام بگیرد یا وام را مجدداً وام بدهد. این وام «وام گیرنده پونزی» (نامگذاری شده برای چارلز پونزی، به طرح پونزی نیز مراجعه کنید) بر اساس این عقیده که افزایش ارزش دارایی برای بازپرداخت بدهی کافی است اما نمی‌توانست با پول نقد به اندازه کافی اقساط را پرداخت کند.[10]

غالباً فقط در گذشته به چشم می‌خورد که شرکت کنندگان در یک حباب اقتصادی می فهمند که نقطه سقوط آشکار است. در این رابطه، حباب اقتصادی می‌تواند ویژگی‌های پویا باشد. بر خلاف طرح پونزی یا طرح‌های هرمی.[11]

عوامل روانشناختی متعددی در حباب‌ها و شلوغی‌های مرتبط نقش دارند.

• حرکت گله ای اجتماعی به پیروی از رفتار دیگران اشاره دارد به فرض اینکه آنها درک کنند که چه اتفاقی می‌افتد.[7] همان‌طور که جان مینارد کینز در سال ۱۹۳۱ در دوران رکود بزرگ مشاهده کرد: "افسوس که یک بانکدار صداپیشه کسی نیست که خطر را پیش بینی کند و از آن اجتناب کند، بلکه کسی که وقتی ویران می‌شود به همراه متفقین خود به روشی متعارف خراب می‌کند؛ و هیچ کس واقعاً نمی‌تواند او را سرزنش کند. "[12]
• ممکن است مردم تصور کنند که روندهای غیرمنتظره مطلوب (به عنوان مثال، نرخ بهره فوق‌العاده پایین و افزایش طولانی مدت دارایی) به‌طور نامحدود ادامه خواهند یافت.
• انگیزه‌ها همچنین ممکن است رفتارهای مخاطره آمیز را تشویق کنند، به ویژه در مواردی که پیامدهای منفی در صورت شرط شدن شرط به صورت جمعی به اشتراک گذاشته شود. گرایش دولت به وثیقه موسسات مالی که دچار مشکل می‌شوند (به عنوان مثال، مدیریت سرمایه بلند مدت و بحران وام مسکن زیرمجموعه)، نمونه‌هایی از چنین خطر اخلاقی را ارائه می‌دهد.
• ممکن است افراد تصور کنند که «این زمان متفاوت است»، که روانشناس دانیل Kahneman بر خلاف نظر بیرونی، که مبتنی بر اطلاعات تاریخی یا عینی بهتر است، از آن به عنوان نمای داخلی یاد می‌کند.

این موارد و سایر تعصبات شناختی که باعث نقض قضاوت می‌شود می‌تواند به حباب‌های اعتباری و گرفتگی‌ها را کمک کند.[7]

این بحران عموماً با کاهش قیمت بازار دارایی‌هایی که قبلاً «بیش از حد فروخته شده» بوده و به بحران مالی اشاره دارد که ناشی از سقوط قیمت‌ها است.[13] این می‌تواند منجر به سلب مالکیت گسترده یا ورشکستگی برای افرادی شود که اواخر به بازار آمدند، زیرا قیمت دارایی‌های قبلی دارای تورم است و به‌طور کلی بسیار ناگهانی افت می‌کند. در مقابل، یک بحران نقدینگی هنگامی ایجاد می‌شود که یک تجارت غیرقابل تصور، موقتاً نتواند به منابع مالی پول برای توسعه تجارت خود یا صاف کردن جریان‌های نقدی خود دسترسی پیدا کند. در این حالت، دسترسی به خطوط اعتباری اضافی می‌تواند به تجارت اجازه دهد تا راه خود را از طریق این روش پیموده و از ادامه پرداخت آن و اطمینان حاصل کند. شناختن اینکه آیا مشاغل مضطرب دچار بحران پرداخت بدهی یا بحران موقت نقدینگی هستند، اغلب در بحران دشوار است.

در مورد بحران اعتباری، ممکن است ترجیح داده شود " علامت گذاری به بازار " شود - و در صورت لزوم، اگر سرمایه تجارت تحت تأثیر مرحله پس از رونق چرخه اعتبار باشد، فروش یا رفتن به انحلال را ترجیح دهید. از طرف دیگر، در صورت بروز بحران نقدینگی، ممکن است ترجیح داده شود که به اعتبارهای اضافی دسترسی پیدا کند، زیرا با غلبه بر بحران نقدینگی، ممکن است فرصتهای رشد وجود داشته باشد.