تاسمانی

تاسمانی نام جزیره و ایالتی در جنوب شرق استرالیا است.

تاسمانی

Tasmania
مهر
مختصات: ۴۲°۰′ جنوبی ۱۴۷°۰′ شرقی
کشور استرالیا
مرکزهوبارت
بلندترین نقطهکوه اوسا
مدیریت
مشروطه سلطنتی
  فرماندارپیتر آندروود
مساحت
  کل۹۰٬۷۵۸ کیلومتر مربع (خطای عبارت: عملگر < دور از انتظار مایل مربع)
  خشکی۶۸٬۴۰۱ کیلومتر مربع (خطای عبارت: عملگر < دور از انتظار مایل مربع)
  آب۲۲٬۳۵۷ کیلومتر مربع (خطای عبارت: عملگر < دور از انتظار مایل مربع)
بلندی
۵۲۹۵ متر (۱۷۳۷۲ پا)
جمعیت
  کل۵۰۷٬۶۲۶
منطقه زمانییوتی‌سی ۱۰+ (ACST)
  تابستان
(ساعت تابستانی)
یوتی‌سی ۱۱+ (AEDT)
کد پستی
TAS
کد ایزو ۳۱۶۶AU-TAS
وبگاه

تاسمانی در ۲۰۰ کیلومتری جنوب شرقی قارهٔ اقیانوسیه جای گرفته است و تنگهٔ باس این دو تودهٔ خشکی را از هم جدا می‌کند. مرکز آن شهر هوبارت است.

جمعیت

شمار مردمانش ۴۸۴٫۷۰۰ تَن (مارس ۲۰۰۵، اِی بی اِس) و گستره‌اش ۶۸٫۳۳۲ کیلومتر مربع (۲۶٫۳۸۳ مایل مساحت) می‌باشد.

تاریخ

طی بخش عمده‌ای از صد هزار سال گذشته تاسمانی به خاک اصلی استرالیا چسبیده بود، به همین خاطر احتمالاً پس از رسیدن انسان‌ها به استرالیا دیری نگذشته‌است که آدمیان به تاسمانی نیز رسیده‌اند. در پی بالا رفتن سطح دریاها، تاسمانی حدود ۱۰ هزار سال پیش از خاک اصلی جدا شده‌است. نخستین ساکنان بومی استرالیا در حدود ۶۰ هزار سال پیش به استرالیا رسیدند. بومیان تاسمانی بزرگ‌جثه بودند و از نظر ظاهری به سیاه‌پوستان آفریقا می‌ماندند. قد مردان بین ۱٬۶۳ تا ۱٬۷۰ متر بود و گاه تا دو متر نیز می‌رسید. باستانی‌ترین نقاط باستان‌شناختی تاسمانی عبارتند از غار وارین (Warreen) با ۳۴٫۷۹۰ قدمت و غار پارمرپار میتانیر (Parmerpar Meethaneer) که بین ۴۴٫۲۰۰ و ۳۴ هزار سال دیرینگی دارد.[1] با ورود اروپائیان به این سرزمین، جنگی طولانی و خونین میان آن‌ها در گرفت و همگی نابود شدند. مهاجران اروپائی نه تنها با ساکنان بومی منطقه با زبان داغ اسلحه سخن گفتند، بلکه میان آن‌ها بیماری‌هایی شیوع دادند تا بطور کامل ۲۰۰ بومی باقیمانده در منطقه را نیز نابود نمایند. [2]

طبیعت

تاسمانی را ایالت طبیعی (Natural State) و جزیره بازیابی جوانی (Island of Rejuvenation) می‌خوانند که به محیط طبیعی فراوان و تقریباً دست‌نخورده‌اش بازمی‌گردد.

۴۰٪ از زمین‌های تاسمانی رسماً حفاظت‌شده، پارک ملی و میراث جهانی است.

نقشه تاسمانیا

نگارخانه

جستارهای وابسته

منابع

  1. Robson, L. L. (1983). A History of Tasmania. Volume I. Van Diemen's Land From the Earliest Times to 1855. Melbourne: Oxford University Press. ISBN 0-19-554364-5.
  2. http://listverse.com/2015/03/10/10-people-who-were-the-last-of-their-kind/

پیوند به بیرون

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ تاسمانی موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.