تئودبرت یکم

تئودبرت پسر تئودریک، پادشاه متز بود. او پیش از رسیدن به قدرت قابلیت‌های خود را به‌عنوان یک سرباز به نمایش گذاشت و توانست از جنگ بین امپراتوری بیزانس و اوستروگوت‌ها در ایتالیا به نفع خود بهره‌برداری کرده و قلمرو وسیعی را در مناطق کوهستانی و شمال شرقی این شبه‌جزیره به‌چنگ آورد (هرچند بیشتر این فتوحات پس از مرگ او از دست رفت).[1] او در حدود سال ۵۱۶ میلادی کلوکیلاک، پادشاه اسکاندیناوی را که قلمرو او را مورد تاخت و تاز قرار داده بود شکست داد و در ۵۳۲ با کمک پسرعمویش گونتار، پسر کلوتار یکم، پادشاه سوآسون، موفق به بازپس‌گیری قلمروهای پدربزرگش کلوویس یکم شد که پس از مرگ او به تصرف گوت‌ها درآمده بود.[2]

تئودبرت در سال ۵۳۳ با دئوتریا که تباری رومی-گلی داشت ازدواج کرد اما بعداً از او جداشده و با ویزیگاردا، دختر واخو، پادشاه لمباردی ازدواج نمود.[2] با مرگ تئودریک یکم او به پادشاهی رسید و قلمرو پدرش را علی‌رغم آنکه عموهایش شیلدبرت یکم، پادشاه پاریس و کلوتار مدعیش شده‌بودند را به ارث برد. پس از آن شیلدبرت که خود فرزندی نداشت با برادرزاده‌اش متحد شد و سرزمین‌های بورگوندی که میراث کلودومر بودند را با او تقسیم کرد.[2]

تئودبرت با گسترش قلمرو پادشاهیش به سمت شرق مدعی فرمانروایی بر مردمانی از بالتیک تا فراسوی دانوب شد. او سکه‌هایی طلا ضرب نمود که به‌جای امپراتور بیزانس منقش به نام و تصویر او بودند و استقلال خود از قسطنطنیه را اعلام نمود.[1] تئودبرت در عین حال پادشاهی دادگر و سخاوتمند به‌ویژه در ارتباط با کلیسا بود و شاید بتوان او را پس از کلوویس، قابل توجه‌ترین شخصیت در میان پادشاهان دودمان مروونژی به‌حساب آورد.[1]

تئودبرت در چهاردمین سال حکومتش در اواخر ۵۴۷ یا اوایل ۵۴۸ درگذشت و پس از او پسرش تئودبالد به جانشینیش رسید.[2]