بنارس

بِنارس یا بَنارَس (به هندی: बनारस) , (به اردو: بنارس) یا واراناسی شهری بر کرانه چپ رود گنگ در جنوب شرقی ایالت اوتار پرادش هند است. این شهر از مراکز دینی عمده هندوان است و در نزد بوداییان و پیروان آیین جین نیز مقدس است.[4]

Varanasi
Banaras - The cultural capital of India
—  city  —
Varanasi
محل Varanasi

در Uttar Pradesh and هند

مختصات ۲۵°۱۶′۵۵″شمالی ۸۲°۵۷′۲۳″شرقی
مختصات: ۲۵°۱۶′۵۵″شمالی ۸۲°۵۷′۲۳″شرقی
کشور هند
ایالت Uttar Pradesh
بخش Varanasi
Mayor Kaushlendra Singh (حزب مردم هند)
جمعیت

• تراکم جمعیت
• منطقه شهری

 ۳, ۶۸۲, ۱۹۴[1] (۲۰۱۱)

• ۲٬۳۹۹ بر کیلومتر مربع (۶٬۲۱۳ بر مایل مربع)[2]
• ۱٬۵۹۹٬۲۶۰[3]

نسبت جنسیت‌ها ۰٫۹۲6 (2011) نر/ماده (جنس)
میزان باسوادی ۷۷٫۰5 (2011)% 
زبان‌های رسمی زبان هندی، زبان انگلیسی، زبان اردو
منطقه زمانی آی‌اس‌تی (یوتی‌سی ۵:۳۰+)
مساحت

• ارتفاع از سطح دریا

 ۱٬۵۵۰ کیلومتر مربع (۶۰۰ مایل مربع)

• ۸۰٫۷۱ متر (۲۶۴٫۸ فوت)

وبگاه www.nnvns.org/

بنارس از شهرهای مهم تاریخی، فرهنگی و تجاری هند، و از مراکز قدیمی و مهم شیعیان شبه قاره هند به‌شمار می‌رود.

واژه بنارس، شکل دیگر واژه وارانسی است. برخی این نام را برگرفته از نام دو رودخانه ورونه و آسی می‌دانند، که پایه علمی ندارد. از دیگر نام‌های معروف آن کاشی است که ظاهراً از نام یکی از قبایل آریایی نژاد آن منطقه برگرفته شده‌است و به اعتقاد عموم مفهوم براق و درخشان دارد. در زمان اورنگ زیب شهر رسماً محمدآباد نامیده شد ولی با انقراض بابریان این نام به فراموشی سپرده شد.[5]

پیشینه

بنارس در سال ۵۹۰ق به تصرف معزالدین محمد سام درآمد و بسیاری از بتهای معابد متعدد آن نابود و شهر ویران شد. بابر در ۹۳۶ق آن را گرفت. در دوره اکبرشاه، راجه جی سینگه معابد متعدد و رصدخانهای در آنجا ساخت. اورنگ زیب مسجدی به جای یکی از معابد قریم هندی آن بنا نهاد. در ۱۷۷۵م بنارس به بریتانیا واگذار گردید و در ۱۹۵۰م جزء اتحادیه هند شد.[4]

از آنجا که بنارس بر سر راه ارتباطی مراکز مهم علمی و ادبی چون آگره، لکهنو، عظیم‌آباد و جونپور قرار داشت، به یکی از محل‌های مهم تجمع شعرا، ادبا و دانشمندان تبدیل شد. شاعران و ادبای فارسیگوی بسیاری در زمان اکبرشاه، جهانگیرشاه و شاه جهان، اهل بنارس بودند یا در آنجا زندگی می‌کردند. بنارس امروزه نیز از مراکز آموزش زبان فارسی است. هم‌اکنون زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه هندوی بنارس تا سطح دکتری تدریس می‌شود و در مدرسه دینی الجامعةالسلفیة این شهر نیز طلاب فارسی می‌آموزند.[5]

در مراسم مذهبی هندوها در این شهر بیش ۴۰۰۰۰ جسد سوزانده می‌شود و تعداد زیادی جسد هم تحت عنوان (اجساد طرد شده) در رودخانه گنگ رها می‌شوند، که به مرور زمان فاسد شده یا خوراک حیوانات می‌شوند.

نگارخانه
  • بنارس در ۱۹۲۲م
  • نقاشی از بنارس در ۱۸۹۰م
  • دانشگاه هندوی بنارس
  • معبد دورگا ماندیر، بنارس

منابع
  1. "Provisional Population Totals Paper 1: 2011" (PDF). Government of India. Retrieved 12 July 2011.
  2. "Ranking of Districts by Population Density". Census of India. Retrieved 4 April 2012.
  3. "Provisional Population Totals, Census of India 2011; Urban Agglomerations/Cities having population 1 lakh and above" (pdf). Office of the Registrar General & Census Commissioner, India. Retrieved 4 April 2012.
  4. دائرةالمعارف فارسی، سرواژه: بنارس
  5. «دانشنامه جهان اسلام، بِنارس (یا بَنارَس)». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۲ نوامبر ۲۰۱۰. دریافت‌شده در ۱۸ فوریه ۲۰۰۹.
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ بنارس موجود است.
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ بنارس موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.