بر اساس سرشماری سال 1395 جمعیت این روستا 1823 نفر با حدود 500 خانوار بوده‌است. برآورد میشود که حدود بیست هزار نفر از اهالی روستا به مناطق دیگر از جمله کرج، تهران، عسلویه، اراک، شمال، اردبیل و مشگین شهر مهاجرت کرده اند اهالی روستا بیشتر به شغل دامداری و کشاورزی و زنبورداری مشغول هستند. اهالی این روستا مردمان شاد و بذله‌گویی هستند. مراسم شبیه خوانی این روستا در منطقه زبان‌زد خاص و عام بوده و در روز تاسوعا و عاشورا تمامی اهالی ساکن روستا غذای نذری برای مهمانانی که از شهرها و روستاهای اطراف می‌آیند تهیه می‌کنند.

روستای باللوجه قدمت تاریخی بسیار زیادی دارد و از روستاهای تاریخی مشگین شهر است؛ به طوریکه در زمان اشکانیان(247ق.م-224م) اسم این روستا «کندیجه» نام داشت. وجود قلعه‌ی باستانی «سلاسیل» در بالای این روستا نشان از تاریخی بودن این روستا دارد. این قلعه در سال 1387 ثبت ملی شده اما اکنون از آن آثاری بجای نمانده است.

تپه میر قلعه سی مربوط به عصر آهن - سده‌های اولیه دوران‌های تاریخی پس از اسلام در تاریخ ۲۲ آبان ۱۳۸۶ با شمارهٔ ثبت ۲۰۱۴۷ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

منطقه‌ی باستانی «پیر رسل» (به زبان محلی: پیراسول) منطقه‌ای مذهبی می‌باشد. نقل است در زمان‌های قدیم شخصی در آنجا گندم کاشته و هنگام درو کردن گندم، از خوشه های گندم خون بیرون می آمده و امروزه در آنجا روضه برگزار میشه، از قدیم گفته اند که: یک پیامبر در آنجا دفن شده؛ در زمانهای گذشته یک سنگ صاف به رنگ سیاه بود که وسط این سنگ،نقش نعل اسب بود به طوری که انگار یک اسب پایش را بانعل روی سنگ گذاشته، که این سنگ را هم از این مکان برده اند.

میسیو باغی،در زمان اوایل دودمان پهلوی،شخصی بنام:«میسیو کافکا» از اروپا،چندین منطقه از آذربایجان را برای پرورش زنبور عسل انتخاب کرد،که بهترین منتطقه روستای باللوجه میرک بود،او در پایین روستا درختانی از نوع بیدمشک کاشت و آنجا به کمک،مالک روستا«ماضدوله عدل»زنبور پرورش داد، اهالی روستا اسم آن متطقه را «میسیو باغی»گذاشتند.

در سمت غرب روستای باللوجه،روستایی بنام «قارالار» وجود داشت که در زمان صفویه آنجا زندگی میکردند و از طوایف «ایل شاهسون»بودند،در زمان دودمان هوتکیان،آنجا را بخاطر درگیری با روستاهای اطراف رها کرده و از اهالی روستای باللوجه،اسب و الاغ گرفته و رفتند اهالی روستای باللوجه هم خانه های آنها را خراب کرده و به باغ تبدیل کردندو قبرستانهای آنها همچنان باقی است ولی متأسفانه مورد تجاوز حفاران غیر مجاز میباشد،در قارالار قلعه ای گلی است که به گفته ی یک نفر که از اهالی قارالار میباشد،این قلعه احتمالاً حتی قبل از قارالار نیز وجود داشته، در زبان محلی به این قلعه "قالا دیبی" میگویند اهالی قارالار حدود 300 سال پیش روستای خود را ترک کرده اند،بین روستای باللوجه و قارالار دره ای بنام (مزدره سی) که آنزمان به آن (سد دره سی) میگفتند واقع شده است.

در این روستا چشمه های طبیعی زیادی وجود دارد ولی متأسفانه بعضی از این چشمه ها خشک شده اند؛چشمه ی آق بلاغ(سفید چشمه) که آب آشامیدنی روستا از این چشمه هستش و در نزدیکی قلعه ی سلاسیل و منطقه ی پیررسل میباشد،در گذشته آب خیلی زیادی از این چشمه خارج میشد ولی بعدها به دلیل خرد کردن سنگها و صخره های این چشمه به امید اینکه آب آن بیشتر میشود و یا احتمالاً به امید وجود گنج سنگ و صخره ها را خرد کردند و بعدها آب آن کمتر از قبل شد.

چشمه ی قوزی بلاغی در نزدیکی چشمه ی آق بلاغ و روستا میباشد؛از جمله چشمه های روستا:چشمه ی کهلی بلاغی(که در زمانهای گذشته سنگی به شکل کبک در کنار این چشمه بود که متأسفانه آنرا از بین برده اند،آب این چشمه در فصل بهار از دل چند سنگ بیرون می آید ولی در بقیه ی فصل ها خشک میباشد.) ؛ چشمه شاهبلاغ-چشمه ی داشدی بلاغ-جواد بلاغی-چشمه های طبیعی واقع در کوه"مدد"-کوربلاغ

• «نتایج سرشماری ایران در سال ۱۳۸۵». درگاه ملی آمار. بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۲۱ آبان ۱۳۹۲.