دوشانلو

این روستا دارای تابستان‌های گرم و زمستان‌های تقریباً سرد می‌باشد. آب آشامیدنی آن ازچشمه‌ای که در کنار رود دوشانلو چای قرار دارد تأمین می‌شود که امروزه با لوله کشی آب استفاده از آب اشامیدنی برای مردم آسان‌تر شده اشت و آب کشاورزی ان در قدیم همانگونه که در لغت نامه ی دهخدا ذکر شده‌است از دوشانلو چایی تأمین می‌شده[4] که البته امروزه کشاورزی این روستا وابسته به سد خاکی کنار روستا است.[5]

Village of dushanlo

نام این روستا در زبان مردمان خود روستا دوشانلی نامیده می‌شود که از دو لغت ترکی دوشان به معنی خرگوش و پسوند لی که به معنی دارا (پسوند مالکیت) تشکیل شده‌است و معنی مکان دارای خرگوش را می‌دهد که وفور خرگوش در این منطقه از نژادهای مختلف وجه تسمیه ی نام را روشن می‌کند.[1][3] البته قبل ترها این مکان داوشانلو به معنی کوه دارای کندوی زنبور نیز خوانده می‌شده‌است والبته عشایر اینجا را با نام داوشانلی می‌شناسند.

این روستا با آنکه دارای مکا ن‌های باستانی از جمله تپهٔ پیر (قبرستان آن) و تپهٔ اوزون تپه می‌باشد لکن خود دارای قدمت زیادی نیست [1] پس از فتح گنجه توسط روس‌های تزاری بدستور عباس میرزا توسط یکی از خان‌های اردویش اکثر عشایر ترک گنجه (جمهوری اذربایجان)(از جمله طوایف ترکمن قاجارلوی گنجه؛شمس الدین لو و قزاق لوو..) را به جنوب ارس مهاجرت داد که بسیاری از مهاجران پس از مهاجرت به دلیل عدم وجود ییلاق و قشلاق برای طوایف خود در مسیر برای سکونت روستاهایی ایجاد کردند روستای مزبور نیز توسط مهاجران یکی از طوایف ترک مزبور تشکیل شده‌است.[6] که بنا به گفتهٔ مردم روستا پنج برادر (که جد طایفه بش دلی می‌باشند) که (از عشایر ترک گنجه بوده اند) به دلیل بیماری پدرشان در منطقه مجبور به اتراق و چادر زدن می‌شوند و پس از فوت پدرشان و دفن وی درمنطقه تمایلی به ادامهٔ مهاجرت نمی‌کنند و روستای مزبور را ایجاد می‌کنند.[1][7]

مردم روستا از دو طایفهٔ اصلی بش دلی(منشعب از عشایر ترک گنجه) و جانبالالی وچند طایفه کوچک دیگر تشکیل می‌شوند.[1][8]

محصول معروف این روستا خیار می‌باشد که درمنطقه شهرت خاصی داشته و دارد.[5] در قدیم به دلیل کمی اب بیشتر گندم و جو و حبوبات و سیفیجاتی که کمتر به آب نیاز داشته‌اند کشت می‌شده‌اند ولی امروزه با گسترش سد خاکی کنار روستا باغ‌های هلو وسیب وشلیل نیز در روستابوجود امده‌اند.[5]

Earth dam of dushanlo

سد خاکی کنار روستا تنها سد کنار جاده اصلی مشکین شهر-تبریز می‌باشد پیشینهٔ این سد به سدی موسوم به سد گل محمد (جد خانواده‌های گل محمدی و گلی کلانپا) بر می‌گردد که توسط وی با کمک اهالی به وجود نزدیک به هشتاد سال (یا بیشتر) در گذشته به وجود امده بوده‌است که بعد از به کار امدن جمهوری اسلامی توسط دولت سد مزبور با اضافه کردن مزارع اطراف بسیار بزرگتر از قبل ومورد استفادهٔ همگان شد.[1][5][9]

این روستا در حوالی سال‌های ۱۳۰۰ تا ۱۳۳۰ چنانکه مرحوم دهخدا در لغتنامه خود ذکر کرده‌است ۲۷۹ تن سکنه داشته‌است.[4] و براساس سرشماری سال ۱۳۸۵ جمععیت آن 552 نفر (118 خانوار) بوده‌است. والبته خیلی عظیمی از جماعت ان به شهرهای بزرگ اطراف یا پایتخت مهاجرت کرده‌اند.

The old hill of pir trees

این تپه در جنوب روستا کنار جاده قرار دارد که به دلیل وجود سه درخت(از راستهٔ داغداغان یا تاگوکTagouk یا ته گوک) که در راس این تپه وجود داشته‌اند و در گذشته کلبه مانندی در میان این سه درخت وجود داشته که مردم در انجا پارچه‌هایی را جهت نذر به بندهای موجود در کلبه می‌بسته‌اند و چنانکه پارچه‌شان تکان می‌خورد ان را نشان از قبولی حاجتشان می‌دانستند وپیر مردی نیز در انجا متولی این امور بوده‌است. گفتنی است که مردمان شاخه‌های این درختان که دو اصله از آن‌ها امروزه نابود شده‌است جهت شفا ی بیماریشان استفاده می‌کردند و جهت جلوگیری از چشم زخم از ان گرن اویزی درست می‌کردند( درخت داغداغان در فرهنگ عشایر ترکمن وترک مقدس می‌باشد ). در کنار این درختان قبرستانی باستانی وجود دارد که مدت‌ها قبل مجسمه ای سنگی یک قوچ در آن بوده‌است که آن نیز توسط سوداگران عتیقه به خیال وجود طلا نابود می‌شود.( اهالی روستای دوشانلو در گذشته نیز اموات خود را در تپه دفن می‌کردند که بعدها به دلیل سر بالایی بودن مسیر و سختی امر کفن و دفن از ضلع خالی قبرستان روستای اتشگاه که سهل الوصول بوده‌است شروع به استفاده کرده‌اند).

• «نتایج سرشماری ایران در سال ۱۳۸۵». درگاه ملی آمار. بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۲۱ آبان ۱۳۹۲.