اینترلوکین ۱۷

اینترلوکین ۱۷A (به انگلیسی: Interleukin 17A)، (به اختصار: IL-17 یا IL-17A) در اصل به عنوان یک رونویسی از یک دورگه‌به سلول-T جوندگان است که توسط Rouvier و همکاران در سال 1993 شناخته شده است، و عضو مؤسس یک گروه از سیتوکین‌ها به نام خانواده IL-۱۷ می‌باشد. به عنوان CTLA8 شناخته شده در جوندگان، IL-17 همسانی بالا به IL-17 ویروسی کد گذاری شده توسط قالب خواندن باز از T-lymphotropic rhadinovirus ویروس‌هرپس saimiri را نشان می‌دهد.[2]

اینترلوکین ۱۷A
شناساگرها
نمادIL17A
نمادهای دیگرIL17, CTLA8
آنتره3605
HUGO5981
میراث مندلی در انسان603149
RefSeqNP_002181
یونی‌پورتQ16552
اطلاعات دیگر
جایگاهChr. 6 p12
اینترلوکین ۱۷B
شناساگرها
نمادIL17B
نمادهای دیگرZCOTO7
آنتره27190
HUGO5982
میراث مندلی در انسان604627
RefSeqNP_055258
یونی‌پورتQ9UHF5
اطلاعات دیگر
جایگاهChr. 5 q32-34
اینترلوکین ۱۷C
شناساگرها
نمادIL17C
نمادهای دیگر, CX2
آنتره271989
HUGO5983
میراث مندلی در انسان604628
RefSeqNP_037410
یونی‌پورتQ9P0M4
اطلاعات دیگر
جایگاهChr. 16 q24
اینترلوکین ۱۷D
شناساگرها
نمادIL17D
آنتره53342
HUGO5984
میراث مندلی در انسان607587
RefSeqNP_612141
یونی‌پورتQ8TAD2
اطلاعات دیگر
جایگاهChr. 13 q11
اینترلوکین ۱۷E
شناساگرها
نمادIL17E
نمادهای دیگرIL-25
آنتره64806
HUGO13765
میراث مندلی در انسان605658
RefSeqNP_073626
یونی‌پورتQ9H293
اطلاعات دیگر
جایگاهChr. 14 q11.2
اینترلوکین ۱۷F
ساختار کریستالوگرافی از IL-17f انسانی dimeric.[1]
شناساگرها
نمادIL17F
نمادهای دیگرML-1
آنتره112744
HUGO16404
میراث مندلی در انسان606496
ساختار PDB1JPY
RefSeqNP_443104
یونی‌پورتQ96PD4
اطلاعات دیگر
جایگاهChr. 6 p12

پانویس

  1. پی‌دی‌بی 1JPY; Hymowitz SG, Filvaroff EH, Yin JP, Lee J, Cai L, Risser P, Maruoka M, Mao W, Foster J, Kelley RF, Pan G, Gurney AL, de Vos AM, Starovasnik MA (October 2001). "IL-17s adopt a cystine knot fold: structure and activity of a novel cytokine, IL-17F, and implications for receptor binding". EMBO J. 20 (19): 5332–41. doi:10.1093/emboj/20.19.5332. PMC 125646. PMID 11574464.
  2. Rouvier E, Luciani MF, Mattéi MG, Denizot F, Golstein P (1993). "CTLA-8, cloned from an activated T cell, bearing AU-rich messenger RNA instability sequences, and homologous to a herpesvirus saimiri gene". Journal of Immunology. 150 (12): 5445–56. PMID 8390535.

منابع

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.