IFNA2

اینترفرون آلفا ۲ (انگلیسی: Interferon alpha-2) نام یک پروتئین است که در انسان توسط ژن «IFNA2» کُد می‌شود.[3]

IFNA2
ساختارهای موجود
PDBOrtholog search: PDBe RCSB
معین‌کننده‌ها
نام‌های دیگرIFNA2, IFN-alphaA, IFNA, IFNA2B, INFA2, interferon, alpha 2, interferon alpha 2, IFN-alpha-2, leIF A
شناسه‌های بیرونیOMIM: 147562 MGI: 107666 HomoloGene: 86655 GeneCards: IFNA2
الگوی گسترش RNA
More reference expression data
هم‌ساخت‌شناسی
گونه‌هاانسانموش
Entrez

3440

15965

آنسامبل

ENSG00000188379

ENSMUSG00000078354

یونی‌پروت

P01563

P01573

RefSeq (mRNA)

NM_000605

NM_010503

RefSeq (پروتئین)

NP_000596

NP_034633

موقعیت (UCSC)n/an/a
جستجوی PubMed[1][2]
ویکی‌داده
مشاهده/ویرایش HumanView/Edit Mouse

اینترفرون انسانی آلفا ۲، یک سیتوکین است که به خانواده اینترفرون نوع ۱ تعلق دارد. این مولکول توسط سلول‌های آلوده‌شده به ویروس ترشح می‌شود و کارش تأثیر بر سایر سلول‌ها جهت جلوگیری از بیماری ویروسی است. گسترهٔ وسیعی از ژن‌ها در بدن انسان وجود دارند که توسط اینترفرون‌های نوع ۱ تحریک می‌شوند.[4][5][6][7][8]

اهمیت بالینی

اینترفرون آلفا ۲ همانند سایر اعضای خانوادهٔ اینترفرون نوع ۱، خواص ضد ویروسی، ضد سرطان و تقویت سیستم ایمنی دارد و در درمان برخی بیماری‌های خودایمنی، هپاتیت ب، هپاتیت سی و سرطان‌ها (همچون ملانوما، سرطان کلیه، برخی سرطان‌های خون)[9] بکار می‌رود

اینترفرون آلفا توسط آنزیم‌های گوارشی تجزیه و غیرفعال می‌شود، در نتیجه داروهای حاوی آن باید به صورت تزریق زیرجلدی یا عضلانی تجویز شوند. این دارو به‌سرعت توسط کلیه‌ها غیرفعال می‌شود و به‌همین دلیل باید چندین مرتبه در هفته تزریق شوند.

منابع

  1. "Human PubMed Reference:". National Center for Biotechnology Information, U.S. National Library of Medicine.
  2. "Mouse PubMed Reference:". National Center for Biotechnology Information, U.S. National Library of Medicine.
  3. "Entrez Gene: IFNA2 interferon, alpha 2".
  4. Tomasello E, Pollet E, Vu Manh TP, Uzé G, Dalod M (Oct 2014). "Harnessing Mechanistic Knowledge on Beneficial Versus Deleterious IFN-I Effects to Design Innovative Immunotherapies Targeting Cytokine Activity to Specific Cell Types". Front Immunol. 5: 526. doi:10.3389/fimmu.2014.00526. PMC 4214202. PMID 25400632.
  5. Gajewski TF, Corrales L (2015). "New perspectives on type I IFNs in cancer". Cytokine Growth Factor Rev. 26: 175–8. doi:10.1016/j.cytogfr.2015.01.001. PMC 4387009. PMID 25630967.
  6. Gough DJ, Messina NL, Clarke CJ, Johnstone RW, Levy DE (Feb 2012). "Constitutive type I interferon modulates homeostatic balance through tonic signaling". Immunity. 36 (2): 166–74. doi:10.1016/j.immuni.2012.01.011. PMC 3294371. PMID 22365663.
  7. McNab F, Mayer-Barber K, Sher A, Wack A, O'Garra A (Feb 2015). "Type I interferons in infectious disease". Nat Rev Immunol. 15 (2): 87–103. doi:10.1038/nri3787. PMID 25614319.
  8. Trinchieri G (Sep 2010). "Type I interferon: friend or foe?". J Exp Med. 207 (10): 2053–63. doi:10.1084/jem.20101664. PMC 2947062. PMID 20837696.
  9. Antonelli G, Scagnolari C, Moschella F, Proietti E (2015). "Twenty-five years of type I interferon-based treatment: A critical analysis of its therapeutic use". Cytokine Growth Factor Rev. 26: 121–31. doi:10.1016/j.cytogfr.2014.12.006. PMID 25578520.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.