ایستگاه ملی تحقیقات گل و گیاهان زینتی

ایستگاه در چارچوب سیاست‌های دولت جمهوری اسلامی ایران و سازمان تحقیقات و آموزش کشاورزی با هدف توسعه صادرات غیرنفتی در سال ۱۳۷۵ با واگذاری یک قطعه زمین اوقافی ۹ هکتاری و ساخت یک واحد ساختمان اداری به مساحت ۱۸۴ متر مربع توسط شرکت تعاونی گل و گیاه محلات احداث گردید.[3] از سال ۱۳۷۹ بر اساس سیاست‌های سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی وزارت جهاد کشاورزی، با تشکیل کمیته علمی- فنی تحقیقات گل و گیاهان زینتی کشور در محلات، هدایت فنی و علمی و پشتیبانی مالی تحقیقات گل کشور در ۷ سایت، لاهیجان، تنکابن، ورامین، کرج، جیرفت، دزفول و اصفهان به مرکزیت محلات محول گردید.[1]

پژوهشکده ملی گل و گیاهان زینتی در تاریخ ۹۴/۱۲/۱۵ به‌طور رسمی از طرف شورای گسترش وزارت علوم بعنوان پژوهشکده تأیید گردید و مجوز برگزاری دوره‌های آموزشی بلند مدت مقطع دار در مقاطع کارشناسی ارشد و دکتری را از وزارت علوم کسب کرد؛ مجله علمی ترویجی گل و گیاهان زینتی ایران توسط این پژوهشکده و به مدیر مسئولی پژمان آزادی و سردبیری مریم جعفر خانی کرمانی با هدف اطلاع‌رسانی پیشرفتها و گسترش علوم مربوطه منتشر می‌شود.[4][5]

هدف اصلی این ایستگاه بررسی‌های علمی در زمینه حل موانع علمی – فنی مرتبط با توسعه کمی و کیفی تولید گل و گیاهان زینتی کشور است که پس از انجام مراحل تحقیق، نتایج علمی و فنی مربوطه را از طریق ارائه گزارش‌های نهایی، مقالات، نشریه‌های فنی و ترویجی یا با برگزاری سخنرانی انتقال یافته‌های تحقیقاتی، مزارع تحقیقی – ترویجی یا برپایی دوره‌های آموزشی با همکاری بخش آموزش در اختیار بهره برداران قرار می‌دهد.[1] از جمله برنامه‌های آتی مرکز تبدیل ایستگاه ملی به پژوهشکده کشوری تحقیقات گل و گیاه‌است.[6]

مرکز ملی تحقیقات گل و گیاهان زینتی محلات دارای ۵ بخش اصلی و ۳ واحد بوده که در حال حاضر ۴ بخش نخست آن فعال می‌باشد:[1]

• بخش اصلاح، تکثر و پرورش
• بخش تغذیه و آبیاری
• بخش گیاه پزشکی
• بخش بیوتکنولوژی
• بخش اقتصاد و بازاریابی
• واحد عرضه، نگهداری و محیط‌های تولید
• واحد بانک ژن گیاهان زینتی و انتقال یافته‌ها
• واحد کنترل تأسیسات گلخانه‌ای

• وبگاه ایستگاه ملی تحقیقات گل و گیاهان زینتی