اهلیت
اهلیت به توانائی قانونی شخص برای دارا شدن یا اجرای حق گفته می‌شود. توانائی دارا شدن حق اهلیت تمتع و توانائی اجرای حق اهلیت استیفاء نامیده می‌شود.همه انسان ها دارای اهلیت تمتع میباشند
اصولاً هر شخص می‌تواند صاحب حق باشد و با توجه به از میان رفتن بردگی، نداشتن اهلیت تمتع جنبه استثنائی دارد و محدود به موارد مشخص شده در قانون است. اما برخی از اشخاص با وجود آنکه می‌توانند طرف حق وارد شوند اما از اعمال آن حق محروم شده‌اند. نداشتن اهلیت استیفا «حَجر» و کسی که فاقد این اهلیت است «محجور» نامیده می‌شود. محدوده افراد فاقد این حق در نظام‌های قضائی مختلف متفاوت است اما معمولاً مجنونین و دیوانگان، سفها و کم‌خردان و کودکان قبل از رسیدن به سن قانونی از اهلیت برای اعمال بخشی یا تمامی حقوق خود برخوردار نیستند.[1]
منابع
- صفایی، سید حسین. دوره مقدماتی حقوق مدنی (جلد اول. اشخاص و اموال)، چاپ دوم، نشر میزان، ۱۳۸۲. صص ۷۸–۷۹، شابک ۹۶۴−۵۹۹۷−۹۱−۷
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.