محجور
محجور در اصطلاح حقوقی به کسی گفته می‌شود که از بخشی از تصرفات و اعمال حقوقی منع شده‌است[1]، به عبارت دیگر حجر عبارت است از منع شخص به حکم قانون از اینکه بتواند امور خود را به‌طور مستقل و بدون دخالت دیگری اداره کند و شخصاً اعمال حقوقی انجام دهد و فاقد اهلیت استیفا باشد.[2] محجور از ریشه حجر و به معنی منع و بازداشتن برگرفته شده‌است.[3]
محجورین از نگاه قانون
قانون مدنی ایران محجورین را به سه دسته طبقه‌بندی کرده‌است:[4]
- صغار(جمع صغیر)، در اصطلاح فقه و حقوق اسلامی به کسی اطلاق می‌گردد که به سن بلوغ شرعی نرسیده باشد. این سن بلوغ برای پسران ۱۵ سال و برای دختران ۹ سال تمام می‌باشد. اما در قانون مدنی به اشخاص زیر ۱۸ سال صغیر می‌گویند.
- اشخاص غیر رشید، مطابق قانون غیر رشید یا سفیه کسی است که تصرف او در اموال و حقوق مالی خودش عقلایی نباشد مثلاً اسراف‌کار یا قمارباز باشد.[5]
- مجانین(جمع مجنون)، مجنون کسی است که قوه عقل و درک نداشته و به اختلال قوای دماغی مبتلا بوده و مختل المشاعر است.[6]
جستارهای وابسته
منابع
- جعفری لنگرودی، محمد جعفر (۱۳۹۱). ترمینولوژی حقوق. تهران: گنج دانش. شابک ۹۶۴۵۹۸۶۰۷۹. پارامتر
|تاریخ بازیابی=نیاز به وارد کردن|پیوند=دارد (کمک) - رفیعی، محمد تقی, ویراستار (۱۳۹۰). فرهنگ حقوقی مجد (به فارسی-انگلیسی). تهران: مجمع علمی و فرهنگی مجد. شابک ۹۶۴-۶۱۵۳-۲۵-۹. پارامتر
|تاریخ بازیابی=نیاز به وارد کردن|پیوند=دارد (کمک) - «حجر». لغت نامه دهخدا. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۵ دسامبر ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۱۷ اوت ۲۰۱۲.
- ماده ۱۲۰۷ قانون مدنی
- ماده ۱۲۰۸ قانون مدنی
- ماده ۱۲۱۱ قانون مدنی
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.