انژکتور
انژکتور، تزریق کننده، پاشانه[1] یا افشانک، یک نازل برای تزریق سوخت، هوا و بخار آب تحت فشار می‌باشد. این وسیله اولین بار توسط یک شخص فرانسوی به نام آنری ژیفار در سال ۱۸۵۸ (میلادی) اختراع شد.
انژکتور موتور بنزینی
انژکتورها از انواع شیرهای سولنوییدی هستند و عمل باز و بسته شدن مجرای خروجی انژکتور توسط فرمان صادره از واحد کنترل (ECU) صورت می‌گیرد برای این منظور در انتهای سوزن انژکتور یک سولنویید وجود دارد که هنگام صدور فرمان از واحد کنترل (ECU) جریان ضعیفی از درون سیم پیچ آن عبور کرده و باعث مغناطیسی شدن هسته آن شده و سبب به حرکت درآمدن سوزن انژکتور می‌گردد.
انژکتورها نقش بسیار مهمی در سیستم سوخت رسانی اتومبیل های امروزی دارند. سوخت رسانی بوسیله انژکتور کامل و بسیار دقیق تر از سوخت رسانی کاربراتوری است. زمان و نحوه پاشش سوخت توسط انژکتورها براحتی توسط واحد کنترل الکترونیکی تنظیم می‌شود. پاشش سوخت انژکتور میتواند از کمترین زاویه (حلقه بسته) تا بیشترین زاویه (حلقه‌باز) تغییر کند. این تغییر نوع پاشش تاثیر بسزایی در کارکرد بهینه موتور در دورهای مختلف دارد. زمان اتصال ولتاژ به سیم پیچ سلونویید انژکتور مقدار پاشش سوخت و ولتاژ متصل شده به سیم پیچ زاویه حلقه پاشش را تعیین میکند.
منابع
- «پاشانه» [قطعات و اجزای خودرو] هم‌ارزِ «fuel injector, injector, injection nozzle, injection valve»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر سیزدهم. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی (ذیل سرواژهٔ پاشانه)