انجلیکا کافمن

ماریا آنا انجلیکا کافمن (۳۰ اکتبر ۱۷۴۱ – ۵ نوامبر ۱۸۰۷) که معمولاً در زبان انگلیسی به عنوان انجلیکا کافمن شناخته می‌شود یک نقاش نئوکلاسیک سوئیسی بود که در لندن و رم موفق به کار شد. در درجه اول از او به عنوان یک نقاش تصاویر تاریخی می‌شود. کافمن نقاشی ماهر در خلق پرتره، تصاویر مناظر بود. او یکی از دو زن عضو آکادمی سلطنتی هنر بریتانیا در سال ۱۷۶۸ بود.[1]

انجلیکا کافمن
Angelica Kauffman
خود-نگاره توسط کافمن، ۱۷۷۰–۷۵
زادهٔ۳۰ اکتبر ۱۷۴۱
شور، سوئیس، اکنون کانتون گراوبوندن، سوئیس
درگذشت۵ نوامبر ۱۸۰۷ (۶۶ سال)
رم، ایالات پاپی
ملیتسوئیس
شناخته‌شده براینقاشی
جنبشنوکلاسیسیسم
نقاشی از چهره خود. مداد ۱۷۷۱.

زندگی‌نامه

کافمن در شهر شور، کانتون گراوبوندن، سوئیس متولد شد. خانواده او در سال ۱۷۴۲ به موربنیو نقل مکان کرد و سپس در سال ۱۷۵۲ به شهر کومو در لمباردی که ان زمان زیر نظر اتریش بود. در سال ۱۷۵۷ او با پدرش به شوارتزنبرگ در ورلربرگ / اتریش رفت و پدرش در آنجا برای اسقف محلی کار می‌کرد. پدرش، جوزف یوهان کافمن، مردی نسبتاً فقیر بود، اما یک نقاش ماهر اتریشی بود که اغلب برای کار خود سفر می‌کرد. او انجلیکا را آموزش داد و به عنوان دستیارش به سوئیس، اتریش و ایتالیا برد. آنجلیکا بچه بسیار باهوشی بود و به کمک مادرش کلوپه لوتز، زبان المانی، ایتالیایی، فرانسوی و انگلیسی را یادگرفت. او همچنین استعداد زیادی هم در موسیقی داشت و مجبور بود بین اپرا و نقاشی یکی را انتخاب کند. او به سرعت نقاشی را انتخاب کرد و یک کشیش کاتولیک به کافمن گفت: اپرا محل خطرناکی است.[2] در دوازده سالگی او نقاشی شناخته شده در بین اسقف و نجیب‌زاده‌ها بود. کافمن در سال ۱۸۰۲ دچار بیماری شد. بیماری که هیچ‌گاه بهبود پیدا نکرد و در ۵ نوامبر ۱۸۰۷ درگذشت. پیکر او در کلیسای سن آندرا دل فراته به خاک سپرده شد.

در سال ۱۷۵۴ مادرش فوت کرد و پدرش تصمیم به مهاجرت به میلان گرفت ؛ و برای مدت طولانی به دنبال پدرش به ایتالیا رفت در سال ۱۷۶۲ عضو دانشکده هنرهای زیبای فلورانس شد. در سال ۱۷۶۳ به دیدار شهر رم رفت و سال ۱۷۶۴ بازگشت. از رم به بولونیا و ونیز رفت، و در همه جا به خاطر استعدادهایش پذیرفته شد. در اگوست ۱۷۶۴ دوستش فرانک برای یوهان یواخیم وینکلمان از محبوبیت و استعداد او نوشت، و کافمن در یک نیمه روز، تصویری از خود، بر روی چاپ فلزی کشید. فرانک نوشت او به ایتالیایی و المانی صحبت می‌کند، و می‌تواند به سهولت خود را به فرانسه و انگلیسی معرفی کند [3]و در بین توریست‌های انگلیس در رم به عنوان یک چهره‌نگار معروف شناخته می‌شود در سال ۱۷۶۵، اثر او در انگلستان در نمایشگاه انجمن آزاد هنرمندان به نمایش گذاشته شد. در مدت کوتاهی به انگلستان نقل مکان کرد و خودش را به عنوان یک هنرمند برجسته شناخته شد.

سالهای زندگی در بریتانیا
Troilus and Cressida, عمل، V, صحنه دوم (۱۷۸۹) یکی از بسیاری از تابلوهای شکسپیر. حکاکی در سال ۱۷۹۵

در حالی که در ونیز بود، کافمن توسط لیدی ونت ورث، همسر سفیر بریتانیا متقاعد شده که به همراهش به لندن برود. یکی از اولین کارهای او که در لندن به نمایش گذاشته شد تصویری از دیوید گاریک بود در سال ورود او در نمایشگاه مادام لین. مقام و مرتبه لیدی ونت ورث درهای جامعه را به روی او باز کرد، و تنوانست به همه چیز دست پیدا کند، و بخصوص توجه ویژه خانواده سلطنتی. پرقدرت‌ترین دوستش سر جاشوا رینولدز بود که در دفترچه جیبی سر رینولدز مکرراً با نام دوشیزه انجلیکا یا دوشیزه انجل (فرشته) یاد شده‌است؛ و در سال ۱۷۶۶ او را نقاشی کرد.[4]

در سال ۱۷۶۷ کافمن فریب شخصی متقلب را خورد به نام کنت فردریک د هورن و با او ازدواج کرد و هورن تمام پس‌انداز کافمن را ربود اما کافمن سال بعد با شکایت در داگاه از او جدا شد. کافمن در کنار مری موسر تنها زنان بین ۳۴ نفر از اعضای آکادمی سلطنتی هنر بودند احتمالاً این امر به دلیل راهنمایی‌های رینولدز بود که نام او در میان درخواست کنندگان از پادشاه برای تأسیس آکادمی سلطنتی هنر بود. در فهرست اسامی سال ۱۷۶۹ حروف R و A در زیر نام کافمن مشاهده می‌شود. (این افتخار را با زنی دیگر شریک است به نام مری موسر) و کافمن در ساخت نقاشی هکتور و اندرومدا و سه اثر دیگر. در سال ۱۷۷۱ او چند ماه را در ایرلند به عنوان مهمان لرد ایرلند گذراند و تعدادی از پرتره در آنجا نقاشی کرد. پرتره‌های قابل توجه او در ایرلند شامل افرادی مثل فیلیپ تیسدل، لرد ایرلند و همسرش مری و هنری لوفتوس، لرد ایرلند و خانواده اش، از جمله خواهرش دوروتی مونرو، است و این بهترین و زیباترین ساعات او در ایرلند بود. به نظر می‌رسد در میان دوستانش ژان-پل مارا نیز بوده‌است که بعداً که در لندن زندگی می‌کرد و پزشکی می‌خواند با کافمن در ارتباط بوده‌است. شوهر دوم کافمن، که بر اساس درخواست پدرش انتخاب شد، آنتونیو زوچی (۱۷۲۶–۱۷۹۵)، هنرمند ونیزی بود، که در ژوئیه ۱۷۸۱ در لندن ازدواج کردند و بعداً نیز "مدیر برنامه‌های " او شد.

Kauffman (نشسته) در این شرکت از دیگر "Bluestockings". ریچارد ساموئل ۱۷۷۸.

دوستی او با رینولدز در سال ۱۷۷۵ توسط ناتانیل هون در یک کاریکاتور که کافمن را برهنه نشان می‌داد مورد حمله قرار گرفت که البته این کار توسط آکادمی سلطنتی هنر رد و سرزنش شد.

از سال ۱۷۶۹ تا سال ۱۷۸۲ کافمن نمایشگاه‌های در اکادکی سلطنتی هنر برگزار کرد که گاهی هفت نقاشی را شامل می‌شد

در سال ۱۷۷۳ از طرف آکادمی مأمور شد تا دکوراسیون کلیسای جامع سنت پل را نقاشی کند، اما هیچ‌گاه این کار انجام نشد ولی او چهار نقاشی بیضی در سقف اتاق سخنرانی آکادمی سلطنتی هنر در سامرست هاوس (خانه سامرست) نقاشی کرد.[4]

تاریخچه نقاشی
Kauffman El juicio de Paris در Museo de Arte de Ponceسه پنک پورتوریکو
Fr. Bartolozzi پس از A. Kauffmann. زیبا Rhodope در عشق با ازوپ. ۱۷۸۰ю جزئیات

نقاشی تاریخی در هنر آکادمیک به عنوان بالاترین رتبه در نقاشی یاد شده‌است. موضوع ان اقدامات و کارهای انسان در تم‌های تاریخی و اساطیر و ادیبات و کتاب مقدس است. برای نقاشی چنین موضوعی مطالعه در ادبیات کلاسیک و کتاب مقدس که شامل شناخت آناتومی بدن مردها برای کشیدن آنها را ضروری می‌کند. برای زنان دسترسی به چنین موضوعی به خصوص به دلیل استفاده از مدل‌های برهنه غیرممکن بود و حتی اگر کسی می‌توانست این کار را انجام دهد در جامعه ان زمان بسیار مذموم و به عنوان زنی خطا کار معرفی می‌شد. کافمن هم نمی‌توانست این کار را انجام دهد و اگر هم چنین نقاشی‌هایی را نمی‌کشید به هیچ وجه به عنوان نقاشی واقعی شناخته نمی‌شد. با این حال کافمن موفق به عبور از مرز جنسیت شد. او برای نقاشی صحنه‌های تاریخی و کشیدن مردان به عنوان یک مرد راهی پیدا کرد که می‌توان ان را در نقاشی هکتور و اندرومدا دید. او به جای نقاشی هکتور در میدان جنگ او را در حال خداحافظی از اندرومدا به تصویر کشید و البته از ان زمان اعتبار خود را در آکادمی سلطنتی هنر از دست داد.[5]

میراث

تا سال ۱۹۱۱ کارهای او در همه جا و در همه سطوح دیده می‌شد. پرتره دوشس برونسویک در کاخ همپتون کورت، پرتره از خودش در گالری ملی پرتره (لندن) نقاشی‌های دیگری از او در درسدن، پاریس؛ در موزه ارمیتاژ، سن پترزبورگ؛ در موزه آلته پیناکوتک، مونیخ و در کاخ کادریورگ، تالین (استونی).

کافمن را همچنین به خاطر نقاشی‌های او که بر روی اشیا کوچک و ظروف و صفحات فلزی بود نیز می‌توان یاد کرد.

بیوگرافی کافمن در سال ۱۸۱۰ توسط جیووانی گاراردو د رسی منتشر شد.[4]

نگارخانه
  • میراندا و فردیناند در طوفانهای ۱۷۸۲.
  • زهره متقاعد هلن با پاریسبا ۱۷۹۰.
  • مرگ Alcestisهای ۱۷۴۱-۱۸۰۷.
  • این Paintress از ماکارونی رااعتقاد به یک طنز از Kauffmann. لندن: چاپ Carington Bowles, 13 آوریل ۱۷۷۲.
  • خواب پوره تماشا توسط یک چوپان در حدود ۱۷۸۰ و گلپر Kauffman V&A Museum هیچ. ۲۳-۱۸۸۶
  • Kauffman 1787 نقاشی از گوتهپس از ۳۸ سال،
  • از ۱۸۰۲ هنوز در وایمار از گوته ایفیگنیا در آیبا گوته خود را به عنوان ارستس در مرکز.

پانویس
  1. "Angelica Kauffman | National Museum of Women in the Arts". nmwa.org. Retrieved 2017-02-06.
  2. "Chronology". Angelika Kauffmann Research Project. Retrieved 6 March 2017.
  3. "Biography". www.angelica-kauffman.com. 2013-09-26. Retrieved 2017-02-06.
  4. «Doson،Henry 1911». Encyclopædia Britannica Eleventh Edition. ۱۵ اکتبر ۱۳۹۷.
  5. Gaze، Delia (۱۹۹۷). Dictionary of Women Artists. United Kingdom: Fitzroy Dearborn Publishers.

منابع

    Attribution

    نمایشگاه
    • Retrospektive Angelika Kauffmann (270 works, c. 450 ill.), Düsseldorf, Kunstmuseum (۱۵ نوامبر ۱۹۹۸–۲۴ ژانویه ۱۹۹۹); München, Haus der Kunst (5 February - ۱۸ آوریل ۱۹۹۹); Chur, Bündner Kunstmuseum (8 May – ۱۱ ژوئیه ۱۹۹۹).
    • الگو:Cite AmCyc
    • Bettina Baumgärtel (ed.): Retrospective Angelika Kauffmann, Exh. Cat. Dusseldorf, Kunstmuseum; Munich, Haus der Kunst, Chur, Bündner Kunstmuseum, Ostfildern, Hatje 1998, شابک ‎۳−۷۷۵۷−۰۷۵۶−۵ 3-7757-0756-5.
    • Kauffmann, Angelica. (2001). "»Mir träumte vor ein paar Nächten, ich hätte Briefe von Ihnen empfangen". Gesammelte Briefe in den Originalsprachen. Ed. Waltraud Maierhofer. Lengwil: Libelle, 2001. شابک ‎۹۷۸−۳−۹۰۹۰۸۱−۸۸−۲ 978-3-909081-88-2 (Letters in German, English, Italian, French; introduction and commentary in German.)
    • Kauffmann, Angelika. (1999) "Briefe einer Malerin." Ed. Waltraud Maierhofer. Mainz: Dieterich'sche Verlagsbuchhandlung.
    • Manners, Lady Victoria and Williamson, Dr. G.C. Angelica Kauffmann, R.A. : Her Life and Works. London: John Lane the Bodley Head, 1924.
    • Natter, Tobias (ed.). Angelica Kauffmann: A Woman of Immense Talent. Ostfildern: Hatje-Cantz, 2007. شابک ‎۹۷۸−۳−۷۷۵۷−۱۹۸۴−۱ 978-3-7757-1984-1.
    • Rosenthal, Angela. (2006). Angelica Kauffman: Art and Sensibility. New Haven, Connecticut: Yale University Press. شابک ‎۰−۳۰۰−۱۰۳۳۳−۶ 0-300-10333-6
    • Roworth, Wendy Wassyng (Spring 2004). "Documenting Angelica Kauffman's Life and Art". Eighteenth-Century Studies. 37 (3): 478–482. doi:10.1353/ecs.2004.0031. Retrieved 23 April 2013.
    • Angelica Kauffman Research Project: Forthcoming catalogue raisonné by Bettina Baumgärtel.
    • The European Magazine and London Review, April 1809[1] "Memoir of the Lady Angelica Kauffman, R. A." by Joseph Moser, Esq.

    پیوند به بیرون
    1. "The European magazine, and London Review". archive.org. Retrieved 2016-04-28.
    This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.