امام‌رود

امامرود. [ اِ ] (اِخ ) دهی است از دهستان قشلاق کلارستاق بخش چالوس شهرستان نوشهر. واقع در 7 هزارگزی شمال باختری چالوس .کنار راه شوسه ٔ چالوس به شهسوار. در دشت قرار گرفته و دارای هوای معتدل مرطوب است . سکنه ٔ آن از ایل خواجوندند. آب آن از *رودخانه ٔ سرداب رود تأمین می‌شود. محصولش برنج و شغل اهالی زراعت است . در تابستان اغلب به ییلاق کل نو میروند. این ده از دو محله ٔ بالا و پایین تشکیل شده‌است . از (فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3). (لغتنامه دهخدا)

فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3
لغتنامه دهخدا

امامرود

در مورد وجه تسمیه این روستا منبع موثقی موجود نیست اما بنا به روایات محلی ، در حدود 100 سال پیش از این در منطقه‌ای از این روستا منطقه‌ای زیارتی و مقدس (گویا محل دفن بزرگ یا امام زاده‌ای بوده‌است )وجود داشت که اهالی بسیار به آن احترام میگذاشتند اما در حال حاضر اثری از آن وجود ندارد

زبان مادری امامرودی‌ها زبان كردي است و فارسی را به عنوان زبان دوم صحبت می‌کنند.

در اواسط قرن 13 خورشیدی (حدود سالهای 1260 ) ناخوش احوالی به این روستا رسیده و جمعیت زیادی را به کام مرگ میکشاند عده‌ای هم به جاهای دیگر متواری و کوچ کردند و پس از چند سال دوباره عده‌ای به این روستا آمده و به آباد کردن و سکونت در آن پرداختند که از مهمترین آن‌ها میرزا مباشر نام داشت که بعد از ایشان نصرت الله فرزند بزرگ او و بعد از مرگ زودهنگام نصرت الله برادرش صدر الله زمیندار و کدخدای ده به‌شمار می آمدند

به مرور زمان طوایفی از کلنو سفلی و کلنو علیا به امامرود هجرت کردند و تاکنون نیز مقیم و ساکن این روستا هستند

طوایفی که از کلنو به امامرود کوچ کرده اند :

کلنویی . لطفی . تیمورنژاد . ویسی . اسماعیلی (که از کیانی به اسماعیلی تغییر نام دادند)  کیانی . شاه بهرامی . کاکا سلطانی و ...
که همگی اصلیت کلنویی دارند و نیاکانشان در کلنو زندگی میکرده‌اند.

(طوایف نصیری و حیدری  پیشینه ی سکونت در کلنو قبل از امامرود را نداشته اند و جزو مهاجران کلنویی به حساب نمی آیند )

این روستا از دیرباز منطقه ی مهمی به‌شمار می آمد ، وجود تنها نام این روستا در میان آبادی‌های اطراف ، در لغت‌نامه دهخدا و فرهنگ جغرافیای ایران ، خود دلیل محکمی بر این ادعاست و در دوران مشروطه محل استقرار ژاندارمری ناحیه ی غربی نوشهر چالوس بوده‌است

زرد کیله  (رود زرد) که آب آن از رودخانه سردآبرود تأمین می‌شود و محل رسیدن آن به دریا حد فاصل بین امام‌رود و دوجمان است

این روستا

از شمال به دریاچه خزر
از جنوب به روستای کلاچان
از شرق به روستای دوجمان
از غرب به شهر هچی رود

ختم می‌شود

منابع: [1] [2] [3] [4]

1. فرهنگ جغرافیای ایران ج 3
2. لغتنامه دهخدا
3. تحقیقات بومی (حامد نصیری)
4. اسناد موزه مجلس شورای اسلامی|سال 1320-1325