اردک ماهیخوار کاکلی
اردک ماهیخوار کاکلی یا مرگوس کاکلی (نام علمی: Mergus serrator) یک اردک از گروه اردکان غواص است، همچنین یکی از اردکان سرده ماهیخوار، نام جنس این اردک یک کلمه لاتین است که توسط پلینی و بسیاری از نویسندگان رومی برای یک پرنده آبزی نامشخص به کار می رفته است، و serrator همان Sawyer است یا "Saw" که از لاتین می آید.
اردک ماهیخوار کاکلی (مرگوس کاکلی) | |
---|---|
پرنده نر در زمستان، نیوجرسی امریکا | |
پرنده ماده، سوییس | |
وضعیت بقا | |
آرایهشناسی | |
فرمانرو: | جانوران |
شاخه: | طنابداران |
رده: | پرنده |
راسته: | غازسانان |
تیره: | اردکیان |
زیرخانواده: | اردک دریایی |
سرده: | اردک ماهیخوار |
گونه: | M. serrator |
نام علمی | |
Mergus serrator کارل لینه, 1758 | |
پراکندگی اردک ماهیخوار کاکلی زرد=تابستان; آبی=زمستان; سبز=تمام سال | |
مترادف | |
Merganser serrator |
مرگوس کاکلی یکی از گونه پرنده ای بود که لینه در دهمین چاپ کتاب خود سامانه طبیعت شرح داده و معرفی شد، که در آن زمان نام دو جمله ای Mergus serrator یا مرگوس کاکلی به این نژاد داده شد.
توصیف
مرگوس بالغ ۵۱-۶۲ (در ۲۰-۲۴) سانتی متر دارد، طول پهنای بالش ۷۰–۸۶ سانتی متر (در ۲۸–۳۴) دارد. آن ها دارای یک تاج سیخ سیخی و یک صورت بلند و باریک که دارای لبههای دندانهدار است دارند. جنس نر دارای سری تاریک با درخشندگی سبز دارد. یک گردن سفید با سینه عبوس، یک پشت سیاه، و بخش فرعی پشتش سفید است، ماده جنس ها سری عبوس و بدنی طوسی دارند، مرگوس های کاکلی جوان شبیه ماده ها هستند، اما سفید ندارند و دارای یک بال سفید کوچکتر هستند
صدا
صدای جنس ماده شبیه سوهان کردن است، پِرَک پِرَک prrak prrak، در صورتی که صدای جنس نر ضعیف است و مانند بروز سکسکه و عطسه می باشد
منابع
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ Mergus serrator موجود است. |
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ اردک ماهیخوار کاکلی موجود است. |
اطلاعات مرتبط در ویکیگونه: Mergus serrator |
- BirdLife International (2008). Mergus serrator. 2008 IUCN Red List of Threatened Species. IUCN 2008. Retrieved on 9 December 2010
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Red-breasted Merganser». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۱۰ اسفند ۱۳۹۱.
- منصوری، جمشید. «غاز سانان». راهنمای پرندگان ایران.
- «اردک ماهیخوار کاکلی (مرگوس کاکلی)». وبگاه کویرها و بیابانهای ایران. دریافتشده در ۱۰ اسفند ۱۳۹۱.