اردوگاه مرگ بوخن‌والد

اردوگاه بوخن‌والد (به آلمانی: Konzentrationslager Buchenwald) یکی از اولین و بزرگترین اردوگاه‌های کار اجباری آلمان نازی بود که در فاصله ۸ کیلومتری از شهر وایمار، آلمان ساخته شده بود. زندانیان اردوگاه از سراسر اروپا و روسیه بودند و شامل یهودیان، لهستانی‌ها و اسلوونی‌های غیر یهودی، زندانیان سیاسی و مذهبی، کولی‌ها، فرقه مذهبی شاهدان یهوه، جنایتکاران، همجنس گرایان، و زندانیان جنگی می‌شدند. بوخن‌والد یکی از بزرگترین اردوگاه‌های هولوکاست بود.[2] این اردوگاه بین سال‌های ۱۹۳۷ تا ۱۹۴۵ میلادی، محل نگهداری بیش از ۲۵۰ هزار زندانی از ۳۶ کشور اروپایی، به وسیله آلمان نازی بود.[3]

اردوگاه مرگ بوخن‌والد
Roll call at Buchenwald
موقعیت اردوگاه مرگ بوخن‌والد در آلمان
مکانوایمار، آلمان نازی
اداره شده توسطاس‌اس
فرمانده
دورهٔ فعالیت15 July 1937 – 11 April 1945
تعداد زندانیان280,000
تعداد کشته56,545
آزاد شده توسط6th Armored Division، نیروی زمینی ایالات متحده آمریکا
وبگاهwww.buchenwald.de/en/69/
تصویر سردر ورودی اردوگاه بوخن‌والد. عبارت هر کسی را داشته‌اش (به آلمانی: Jedem das Seine) بر سردر ورودی اردوگاه بوخن‌والد، یکی از پروپاگانداهای معمول دوران رژیم نازی بود.[1]
برخی از اسرای بوخن‌والد در روزهای پایانی جنگ جهانی دوم. برخی از اسیران این اردوگاه یهودی بودند.
اجساد تلمبارشده برخی از قربانیان اردوگاه بوخن‌والد.
بردگان کارگر یهودی در اردوگاه مرگ بوخن‌والد در نزدیکی ینا در آلمان، در تاریخ ۱۶ آوریل ۱۹۴۵. الی ویزل در تصویر دیده می‌شود.

آزمایش‌های پزشکی غیرانسانی

در اردوگاه بوخن‌والد، آزمایش‌های پزشکی مرگباری بر روی اسیران و بیماران صورت می‌گرفت. بسیاری از قربانیان، از این آزمایش‌ها جان سالم بدر نبردند. زندانیان باید گرسنگی و سرمای طاقت‌فرسا را تحمل می‌کردند. با افزایش شمار قربانیان، دو کوره آدم‌سوزی در بوخن‌والد ساخته شد، تا جنازه‌های قربانیان را هر چه سریعتر نابود کنند.[4]

آزادسازی اردوگاه بوخن‌والد

در تاریخ ۴ آوریل، ۱۹۴۵ میلادی، لشکر ۸۹ پیاده‌نظام ارتش آمریکا اردوگاه اهرودروف را در وایمار، آلمان یافتند و زندانیان اردوگاه را آزاد کردند.[5]

بازدید باراک اوباما

باراک اوباما در سفری یک روزه به آلمان، در تاریخ ۵ ژوئن ۲۰۰۹ میلادی، از اردوگاه مرگ بوخن‌والد که محل مرگ ۵۶ هزار زندانی یهودی و سایر اقلیت‌ها بوده‌است، بازدید کرد. وی که برای نخستین بار بود که از یک اردوگاه کار اجباری دیدن می‌کرد، از اردوگاه بوخن‌والد به عنوان «بزرگترین شماتت» برای انکار کنندگان نسل‌کشی یهودیان به وسیله آلمان نازی نام برد.[3][6]

در جریان مراسم بازدید، آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان، الی ویزل و برتراند هرتس، دو تن از اسیران زنده ماندهٔ بوخن‌والد نیز رئیس‌جمهوری آمریکا را همراهی می‌کردند.[7]

پانویس

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ اردوگاه مرگ بوخن‌والد موجود است.

نگارخانه

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.