وایمار

وایمار یکی از مهم‌ترین شهرهای فرهنگی اروپا محسوب می‌شود. اقامت و فعالیت بسیاری از مشاهیر ادبی و فرهنگی آلمان همچون گوته، شیلر، هردر و یوهان سباستین باخ و موسیقیدانانی چون هومل (از شاگردان موتزارت) و فرانتس لیست در این شهر سبب افزایش اهمیت آن به عنوان یک مرکز فرهنگی در آلمان و اروپا بوده‌است. آرامگاه گوته (که بخشی از میانسالی و سال‌های پایانی عمرش را در وایمار گذراند) و شیلر و همچنین گنجینه کتابهایشان در این شهر قرار دارد.

دوره تاریخ آلمان در بین سال‌های ۱۹۱۹ تا ۱۹۳۳ را معمولاً با نام جمهوری وایمار می‌شناسند. در این سال‌ها تشکیلات دولتی از پایتخت، برلین، به وایمار انتقال یافته بود. دلیل این انتقال شورش‌های خیابانی مرسومی بود که بعد از انقلاب ۱۹۱۸ شهر برلین را به محلی ناامن برای برگزاری جلسات قانون گذاری تبدیل کرده بود. وایمار در کنار دسائو یکی از مراکز جنبش باوهاس بوده و خانه‌های هنر و گالری‌ها همچنین موزه‌ها و تئاتر ملی آلمان دانشگاه باوهاس و مدرسه موسیقی لیست بسیاری از دانشجویان، هنردوستان، موسیقیدانان، مهندسین و معماران را به سمت وایمار جذب می‌کنند.

در طول جنگ جهانی دوم اردوگاهی با نام بوخن‌والد (به آلمانی: Buchenwald) در فاصله ۸ کیلومتری از مرکز شهر وایمار قرار داست. بیش از ۵۵۰۰۰ زندانی تحت شعار «هر کسی را داشته‌اش» در این بازداشتگاه به کار اجباری برای صنایع محلی (کارخانه صنایع نظامی ویلهلم گوستلوف - Wilhelm-Gustloff-Werk) گمارده بودند.

در بین سال‌های دوپارگی آلمان، ۱۹۴۹ تا ۱۹۹۰، وایمار تحت سلطه جمهوری دمکراتیک آلمان قرار داشت.

در سال ۱۹۹۹ یونسکو وایمار را به عنوان پایتخت فرهنگی اروپا انتخاب کرد. در ۳ سپتامبر ۲۰۰۴ کتابخانه آنا آمیلیا طعمه حریق شد. یک کتاب مقدس مربوط به سال ۱۵۳۴ از آتش سوزی در امان ماند. خسارت ناشی از آتش‌سوزی میلیون‌ها دلار برآورد شد. تعداد کتاب‌های این کتابخانه بیش از ۱ میلیون جلد بود که ۴۰ تا ۵۰ هزار جلد از آن‌ها بر اثر آتش‌سوزی از بین رفتند. کتابخانه که قدمت آن به سال ۱۶۹۱ بر می‌گردد، متعلق به میراث جهانی یونسکو و یکی از قدیمی‌ترین کتابخانه‌های اروپاست.این آتش‌سوزی فقدان فرهنگی بزرگی برای آلمان، اروپا و حتی جهان محسوب می‌گردد. تعدادی از کتاب‌ها برای جلوگیری از پوسیدگی در شهر لایپزیگ در معرض شوک سرمایی قرار گرفتند.