اخترپویاشناسی
اخترپویاشناسی[1] یا اختردینامیک (به انگلیسی: astrodynamics) یا مکانیک مداری شاخهای از مکانیک آسمان و زمینههای کاربردهای آن رشته در رابطه با دانش بالستیک است. در اخترپویاشناسی به مطالعهٔ مدارهای حرکت ماهوارههای ساخت بشر و فضاپیماهای کاوشگر پرداخته میشود.
بخشی از یک مجموعه دربراه |
اخترپویاشناسی |
---|
مکانیک مداری برنامهای است مبنی بر پرتابهشناسی و مکانیک سماوی برای روبرو شدن با مشکلات عملی مربوط به حرکت راکت و فضاپیماها. حرکت این اشیاء معمولاً بر اساس قوانین حرکت نیوتن و قانون جهانی گرانش نیوتون محاسبه میشود. این یک رشته اصلی برای طراحی و کنترل در ماموریتهای فضایی است. سیستم مکانیک مداری با استفاده از نیروی گرانش بین فضاپیماها و ساختارهای کیهانی همچون سیارهها، ماهها و دنبالهدارها شکل میگیرد. تمرکز مکانیک مداری بر روی مسیرهای پرواز مدار فضاپیماها، مانورهای مداری، تغییر مدار فضاپیماها و ماموریتهای بین سیارهای است و همچنین در استفاده برنامهریزها برای پیشبینی نتایج پیشرانشهای فضایی در مأموریتها استفاده میشود. نسبیت عام نیز تئوریهای دقیقی در مورد قوانین نیوتن و از جمله مدارها دارد.[2]
جستارهای وابسته
منابع
- «اخترپویاشناسی» [نجوم] همارزِ «astrodynamics»؛ منبع: گروه واژهگزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. فرهنگ واژههای مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. پارامتر
|عنوان= یا |title=
ناموجود یا خالی (کمک) - مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Orbital mechanics». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۲۵ مه ۲۰۱۲.